Home Georges Theunis was een initiatief van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn (NWK). Na de Eerste Wereldoorlog had het NWK al een kolonie voor zwakke kinderen in De Panne en een in Knokke. In april 1929 kocht het NWK in de duinen van Groenendijck in Oostduinkerke een terrein met een oppervlakte van 5 hectaren, 17 aren, 30 centiaren, langs de Koninklijke Weg. Omdat het NWK model moest staan voor de andere kolonies, wou de organisatie het home voorzien van alle technische, hygiënische en pedagogische nieuwigheden ... De opdracht voor de bouw van het home werd toevertrouwd aan de Brusselse architect Maurice Haeck. In 1935 startten de bouwwerken en in 1938 werd het home officieus geopend, aanvankelijk alleen voor meisjes (50 kleintjes en 250 van 6 tot 14 jaar).
In mei 1940 kreeg het home een ontruimingsbevel van het ministerie van Volksgezondheid. Personeel en kinderen vluchtten naar Frankrijk. In hetzelfde jaar nog werd het gebouw beschadigd door bombardementen. Na de oorlog kocht het NWK nog een stuk duinengebied aan. In totaal beschikte het nu over een domein groter dan 16 hectare.
In 1949 werden drie vleugels bijgebouwd. Eén voor meisjes van 4-6 jaar, één voor jongens van dezelfde leeftijd en één voor jongens en meisjes van 2-4 jaar. Voor hen ontwierp architect Haeck alles zo veel mogelijk op kinderschaal (lage deurknoppen, raamdorpels, sanitair ...).
In de zomervakantie van 1949 en 1950 werd de kolonie opnieuw gebruikt. Vanaf 1951 was Home Theunis terug het hele jaar open. Het kon 430 kinderen opvangen van 2 tot 13 jaar. Tijdens de zomervakantie werd de capaciteit tot 630 plaatsen verhoogd. Hiervoor werden de klassen als slaapzalen ingericht.
In januari 1979 werd Home Theunis een kinderopvangcentrum en werd de capaciteit beperkt tot 251 plaatsen. In 1987 werd het home definitief gesloten. De lokalen werden wel nog een paar jaar verhuurd aan de gemeente om er onder meer klaslokalen in onder te brengen. Eind 1988 besliste de Vlaamse Executieve tot verwerving van het complex namens de Vlaamse Gemeenschap. In 1993 maakte Wivina Demeester, Vlaams minister van Financiën, Begroting, Gezondheidsinstellingen, Welzijn en Gezin, een natuurgebied van het domein. Daardoor werd het Bestuur Natuurbehoud en Ontwikkeling van het Vlaamse Gewest de nieuwe eigenaar. Het gebouw werd gesloopt in 1995. Men streeft nu naar het bewaren en herstellen van het Massart-landschap, genoemd naar het landschap zoals dit in het begin van de eeuw door de Koksijdse natuurkundige Massart op foto werd vastgelegd.
Meer info
Het gehele complex bestond uit vier vleugels die een rechthoek vormden van ongeveer 75 op 90 meter met in het midden een binnentuin van 1600m². De westkant was voor de jongens gereserveerd, de oostkant voor de meisjes. Zij kwamen alleen samen in de eetzaal en de binnentuin.
Het kelderniveau lag door het grote hoogteverschil van de duinen niet helemaal ondergronds en bevatte een feest- en bioscoopzaal, een gymzaal en een verwarmd binnenzwembadje. Verder bevatte de kelder nog de was- en strijkzalen, de keuken en de ruimtes voor het personeel. De hoofdingang maakte ook deel uit van de kelderverdieping. Op dit niveau zat ook de ontsmettingszaal, die niet van binnenuit bereikbaar was. Het besmette linnen kwam via een koker in deze ruimte.
Door middel van hellende vlakken konden de kinderen van de kelder naar het gelijkvloers waar zich in de zuidvleugel twee grote recreatiezalen bevonden met een rechtstreekse verbinding naar het sanitair, de vestiaire en de eetzaal die omringd was door een solarium dat uitgaf op de duinen.
In de noordelijke vleugel waren een huishoudschool, de bureaus van de directie en de administratie en de verblijven van het personeel en de opvoedsters. De speciale afdeling voor kinderen onder de 4 jaar lag in de rotonde.
Het home werd genoemd naar de katholieke politicus Georges Theunis (1873-1966). Theunis was een ingenieur met een militaire opleiding. Hij werd minister van Financiën in 1920 tot 1925. In 1932 werd hij minister van Landsverdediging. Hij was eerste minister in 1921 (was toen ook nog minister van Financiën) en van 1934 tot 1935.
In Home Theunis werden ook vakantiekolonies georganiseerd door het Rode Kruis.
De ouders mochten aanvankelijk hun kind slechts eenmaal bezoeken tijdens een gezamenlijke bezoekdag, broers of zusters jonger dan zestien jaar mochten in de kolonie niet binnen.
Literatuur
P.-L. FLOUQUET, Groenendijck-Oostduinkerke, Le Home de l'Oeuvre nationale de l'enfance. In: Bâtir, (1938)68, p. 304-307.
P. JACOB, Modernisme aan de Belgische kust: kinderverblijven tijdens het Interbellum, Sint-Lukas Brussel, eindverhandeling, 1990, p. 34-37.
Oeuvre Nationale de l'Enfance. Colonie pour tout petits à Oostduinkerke. Architecte Maurice Haeck. In: Architecture, (1952)4, p. 86.
H. VELGE, De bedrijvigheid van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn tijdens vijf en twintig jaar (1915-1940), Brussel: Nationaal Werk voor Kinderwelzijn, 1940, p. 177.
Bronnen
Archief Kind en Gezin, FO 203, Brief richtlijnen voor fotograaf.
Gemeentearchief Koksijde, Dossier 653.3, Lijst kindertehuizen Gemeente Oostduinkerke.
Archief Kind en Gezin, Nota 4 april 1989 ten aanzien van mevrouw L. Trienpont, adviseur van W. De Bock.
Gemeentearchief Koksijde, Dossier 653.3, Nota Vereniging voor Vreemdelingenverkeer vzw Oostduinkerke.
Gemeentearchief Oostduinkerke, Plan kelder en gelijkvloers, eerste en tweede verdieping.
Wat met ruïne 'Home Georges Theunis' het huis in de duinen. In: De Zeewacht, 20/05/1994.
Op mijn 7, 8 en 10 jaar onderging ik als kind (ik ben van 1944) heel zware heupoperaties. Ik lag zes maanden in het gips tot boven de heupen - één been volledig, het andere tot en met de knie in het gips. Als ik eruit mocht, dan moest ik leren staan en stappen zoals een baby, wat niet van de poes was. Omdat de dokter vertelde dat zeelucht het genezingsproces zou vergemakkelijken vloog ik gezwind - tweemaal twee maanden en eenmaal drie maanden (ik volgde daar lessen) - naar Oostduinkerke, in de kolonie van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn. Ik kon moeilijk stappen en omdat ik altijd (en nog) een klein pummelke ben (nu van 1,50 meter groot), mocht ik altijd op de schouders van de juffrouw leidsters mee op uitstap. Langzaam begon ik dan beter te stappen, zodat ik tegen het einde van mijn verblijf zelf korte afstanden kon doen. Het was een moeilijke, heerlijke, inventieve ... tijd. Wij kregen op zaterdagavond bijvoorbeeld altijd gesuikerde sandwiches met haring en daarna vanillecrème met rozijnen. Bahbahbah ... De directrice liep constant rond in de refter om te zien of we alles opaten en we mochten pas van tafel als ons bord leeg was. Ik walgde op die maaltijd en ... vond de oplossing (ze hebben het nooit geweten). Wij hadden allemaal hetzelfde uniform en witte sokjes aan. Ik stak daar een plastic zakje in en liet daar - als men niet keek - mijn eten in verdwijnen. Omdat ik waggelde als een eendje keken ze zeker niet raar op, dat dit ook zo was na de maaltijd. Op deze manier kon ik ontkomen aan de slechtste maaltijd die ik ooit at in mijn leven!
Lieve Baert (verbleef in Home Theunis in 1953 en 1954 voor drie maanden), 16 juni 2008
In de zomer van 1945 ging ik samen met mijn oudere broer (11 jaar) voor
een korte zeevakantie – veertien dagen – naar Oostduinkerke. Ik was toen
5 jaar. […] Waarom we daar naartoe moesten, is me nooit duidelijk
geweest. Mijn moeder was van huis uit een Hagelandse boerendochter die
door haar huwelijk in Roeselare was komen wonen. Van toen af was mijn
moeder begeesterd door de zee; die had ze tijdens haar jeugd in het
verre Hageland maar een enkele keer bezocht. Dat gemis heeft ze later
ruimschoots ingehaald, even de zon en weg was ze.
Herman Vanallemeersch (links)
Mede door toedoen van haar twee beste vriendinnen - destijds allebei verpleegsters van het NKW, geuniformeerd in strakke grijsblauwe mantelpakken - zijn we in juli 1945 in die kolonie terechtgekomen. Mijn ouders en vooral mijn moeder en haar vriendinnen, zullen ervan overtuigd geweest zijn dat we gezonder gingen terugkomen. Vooral na de oorlog was dat een terechte gedachte. […]
Het gebouw, weet ik nog, gaf een vriendelijke indruk, gele steen, mooi ingericht, veel licht, in bouwstijl maritiem, zelfs als ik er nu de beelden van terugzie. Voor die tijd best modern! […]
Het wandelen en spelen verliep altijd in grote groepen, alle leeftijden door elkaar. Merkwaardig genoeg gingen we nooit naar het strand. Vooral de duinpannen, zo heetten die plekken, waren het speelterrein bij uitstek. Meer rondstruinen dan spelen, dacht ik. Duinen kunnen er best lieflijk uitzien, maar zo kort na de oorlog was daar minder sprake van. Ze lagen overal bezaaid met resten verroeste prikkeldraad, stukken ijzeren staven,
een soort friese ruiters, overal restanten beton en her en der verspreid half verzande bunkers, kortom: veel oorlogsresten op een geaccidenteerd terrein, zoals we dat in latere oorlogsfilms terugzagen. Die indruk is me altijd bijgebleven. Dat was ook de reden waarom we nooit het strand op mochten, heb ik later vernomen, te veel oorlogspuin. En dat heb ik geweten.
Op een namiddag waren we weer in zo’n duinpan aan het rondstruinen, heen en weer lopen, vergane bunkers beklimmen, stukken ijzer verslepen en meer van dat. Hoe jong ik ook was, dat rondgeloop was toen al mijn ding. Op een van die momenten heb ik een dikke roestige steel uit het zand getrokken waar een even grote pot aan vastzat, even roest en vrij zwaar. Die zwaarte ben ik nooit vergeten, want ik zwaaide het hele ding op en neer in het zand, als een soort hamertje tik. Die zwaai en de plof in het zand vond ik best leuk. Het duurde een tijd – mijn arm werd moe – voor de leidsters met veel gegil en geschreeuw mij van het ding wegtrokken. Het was, hoorde ik veel later, een forse potgranaat die nog scherp stond. Je kan je de mogelijke gevolgen wel indenken. Meteen werd de groep verzameld en moesten we in snelle draf allemaal terug naar de kolonie. Ikzelf werd opzijgezet, kreeg verwijten naar mijn hoofd, moest apart eten, mocht geen Kuifjeboeken meer inkijken, kortom: ik werd naast de groep gezet. Gelukkig besefte ik totaal niet wat er aan de hand was, ik beleefde ook niets als straf, blijkbaar heeft mijn argeloosheid me gered. Ik heb er dus zeker geen trauma aan overgehouden.
De leiding van het hele ding zal ik wel de stuipen op het lijf hebben gejaagd, want voor de rest van de vakantie kwamen we de duinen niet meer in, en nog minder op het strand. Alleen wandelen op een winderige dijk zat er nog in. Daar had mijn broer fors de pest in, gelukkig wist die van niets.
Veel later heeft mijn vader me het hele gebeuren verteld, die had het wijselijk voor mijn moeder en haar vriendinnen verzwegen. Mijn vader vond het eigenlijk best spannend, we hadden tenslotte samen iets met de oorlog. Ik ben geboren op 31 december 1939, hij was met de nakende oorlog op dat ogenblik gemobiliseerd in Marche-les-Dames, door mijn komst op de wereld mocht hij immers afzwaaien. Dat verhaal heeft hij vaak vrienden en kennissen verteld, want zijn geluk kon toen echt niet op.
Herman Vanallemeersch (°1939), 13 augustus 2009.
Audio
Interview met Lieve Baert, die als kind in Home Georges Theunis
verbleef (1953-1954).
Interview door studenten UGent in het kader van partim mondelinge geschiedenis.
Je kan ook rechtstreeks het audiofragment downloaden (mp3 - 3.83 MB).
Sorry ik had het vergeten te vernoemen: het moet zo rond 1960 of 1961 geweest zijn.
André Leers
- Kolonie
|188.20.181.xxx
|2011-11-30 13:02:52
Ik vertoefde twee keer achter mekaar in een zogenaamde kolonie in Oostduinkerke als ik ongeveer 10 of 11 jaar oud was. Voor we de grote refter in mochten, moesten alle kinderen zich in een rijtje opstellen. In deze ruimte hing een grote foto van het Atomium. Gezien ik de naam van het home vergeten ben, kan iemand me helpen?
Freddy Weyers
- Home Georges Theunis - Oostduinkerke
|91.176.177.xxx
|2011-11-18 19:35:45
1960: Ik was toen 10 jaar en tijdens de grote vakantie verbleef ikv oor de eerste keer in de kolonie in Oostduinkerke, bij juffrouw Werbrouck. Ik maakte deel uit van de patrouille der "Torenwachters" met Guy Renwart als patrouillechef. Ik zou hem jaren later terugzien in Gent, in de 1'e kan. Germaanse. Mijn maat in de kolonie toen was Thomas Mestdagh. Aanvankelijk miste ik mijn ouders wel. Maar in 1961 voelde ik me er volledig thuis. De patrouille der "Burchtridders" deze keer, er waren ook nog de "Schild- of Edelknapen", de naam van de vierde patrouille ben ik vergeten. Eens te meer was Guy de patrouillechef. Ik was onderchef. 's Middags mochten we de eetzaal helpen opruimen; zo moesten we niet zo lang "siësten" als de anderen en konden we ook nog wat extra water drinken (uit stevige inoxen drinkbekers). We hadden altijd veel dorst, vooral 's middags. 's Ochtends en 's avonds konden we koffie drinken zoveel we wilden, maar 's middags kregen we maar één of twee bekers water. Er was ook een vieruurtje, maar dat was dikwijls een boterham met een soort confituur en die we niet lekker vonden. Soms was er wel eens iets anders, misschien een stuk chocolade of een partje smeerkaas. De confituur was wel altijd van de partij. Het belangrijkste van dat vieruurtje was de koffie. "One way ticket" van Neil Sedaka me aan die tijd in de kolonie denken: het was één van de plaatjes die juffrouw Blaton (ook haar zus werkte in de home; bij de kleineren) draaide toen we een paar keer avonds in haar kamertje mochten naar plaatjes luistern, terwijl al de anderen sliepen. Voor mensen met slechte gedachten, we waren steeds met twee jongetjes en er is nooit "iets" gebeurd. Ook het Cappricio Italien van Tsjaichowsky en het Slavenkoor uit Nabucco van Verdi heb ik daar leren kennen. Dat laatste wilde ze ons doen zingen op het afscheidskampvuur, maar daar is niet veel van in huis gekomen. Van het zingen van Nabucco althans. Het kampvuur ging wel door. Het leven in de kolonie was nogal op padvindersleest geschoeid. In de grote speelzaal, waar alle jongens bij slecht weer in konden, hingen platen tegen de wand over morse, seinen met vlaggen, knopen enz... en ik herinner me ook nog de grote hit "Mijn hoed, die heeft vier deuken" - de scoutsversie van Carnaval de Venise. Jongens en meisjes waren gescheiden en zaten elk in een aparte vleugel van het gebouw. We zagen de meisjes enkel - en dan nog altijd van ver - tijdens de maaltijden aan hun kant van de grote refter of - zelden - bij het vertrekken of terugkomen van de duinen. Naar het strand gingen we hooguit twee of drie keer, maar we konden de zee wel zien vanuit onze slaapzaal, als we op ons bed stonden tenminste.
Maar nu nog even terug naar het kampvuur. Dat was eigenlijk wel een speciale gebeurtenis, voor zowel jongens als meisjes, iedere kunne aan haar kant zoals dat betaamde. Naar jaarlijkse gewoonte vond ze plaats enkele dagen voor we terug naar huis gingen. Er werd in een duinpan achter het gebouw een redelijk groot vuur aangelegd, waar we allemaal rond zaten en liedjes zongen. Uiteraard over die hoed met de vier deuken en iets met veel oe's, ie's, a-a's en ding dangs ("ik vroeg de tovenaar..." kwam ook geregeld in de tekst voor - het moet toen een populair liedje geweest zijn) en de avond werd besloten met "Ik zeg u geen vaarwel mijn broer", de Nederlandse versie van "Auld lang syne". Voor mij betekende het vooral dat binnen enkele dagen de school weer zou beginnen en ik nog net op tijd thuis zou zijn voor het wereldkampioenschap wielrennen op de weg op de televisie.
Het gebouw met de opvallende rotonde is ondertussen verdwenen.
In naam van mijn moeder ( Lind
- Heb er nog gewerkt
|213.119.216.xxx
|2011-06-12 13:34:43
Ik laat dit berichtje hier na in naam van mijn moeder ( zij heeft zelf geen pc. vandaar )
Linda Crombez afkomstig uit Keiem,
Werkt in Home Georges Theunis in de periode van 1965 - 1971, en dit in de refter en ook bij de kleintjes voor het onderhoud.
Is er iemand die mij nog kan herinneren, of die met mij samen werkte daar, laat anders gerust een berichtje na op : kurtdevriendt@gmail.com
Groetjes
anita de moor
- linda crombez
|78.20.35.xxx
|2011-07-04 21:39:45
linda
ken jij nog andere monitrices die er toen waren
ik was er als kind en zoek naar adres van een monitrice RAIS en ik heb nog contact met yvonne van herpe
ken jij die ook nog ?
groetjes anita
Didier
- Verblijf
|94.226.244.xxx
|2011-03-30 21:27:06
Ik heb weinig herinneringen aan mijn verblijf in de kolonie? Ben er gebleven van januari t/m april 1976.
Ik was toen 5 jaar.
De fragmenten dat ik mij nog wel herinner zijn de ziekenzaal, waar ik lag met de waterpokken en heb daardoor het karnavalfeest gemist en de sporthal, waar ik de rest van de nacht moest doorbrengen wegens lawaai in de slaapzaal en ik had er niets mee te maken. O ja en de thermometer in de poep elke morgen dat herinner ik mij ook nog. Geen leuke periode!
de moor anita
- verblijf
|213.119.50.xxx
|2010-11-02 23:07:22
hallo ik verbleef in de kolonie van 1966 t.e.m. 1972telkens in de maanden juli en augustus ik heb nog contact met een verpleegster dat werkte bij de kleinste yvonne van herpe
en 2jongens en 1 meisje dat er toen ook waren
wie herrinnert er zich nog namen
groetjes anita de moor uit burst
Hosten Christiane
- zoek contact
|178.118.207.xxx
|2011-04-02 22:31:19
hallo
Ik ben toevallig op de site terechtgekomen. Ik heb 9 jaar gewerkt als opvoedster in home Georges Theunis. Ik werkte bij de kleintjes en Yvonne Vanherpe was daar inderdaad de verpleegster en ook de verantwoordelijke.
Graag zou ik het adres van juffrouw Vanherpe(zo noemden we haar) krijgen zodat ik haar eens kan schrijven. Vriendelijke groeten
Hosten Christiane
anita de moor
- adres van tante yvonne
|78.20.39.xxx
|2011-07-03 16:38:44
adres van herpe yvonne kattenbos 14 9520 vlierzele
telfnr 053800324
ik was dat meisje waar tante yvonne bij kwam in de kolonie mijn naam is de moor anita
ken jij de monitrice rais nog
ik zou graag haar adres hebben stuur mij die op ?
groetjes anita
Christiane
- Bedankt
|213.118.48.xxx
|2011-07-11 21:36:56
Bedankt voor het adres van mevr.Vanherpe
Ik kan je niet helpen aan het adres van Rais.Zij werkte zeker niet bij de kleintjes maar op vlaamse afdeling.
Groetjes
Christiane
anita
- adres van rais
|78.20.42.xxx
|2011-07-18 22:40:02
christiane
ze werkte op de vlaamse afdeling bij de oudste meisjesgroep die van 12 jaar ken jij anders nog iemand die ook in de kolonie werkte ?
groetjes anita
de moor anita
- hoste christiane
|78.20.43.xxx
|2011-09-02 18:11:24
christiane zou jij eens willen jouw adres en telefoonnr eens willen doormailen
je bent het vergeten op je brief te zetten naar tante yvonne
groetjes anita
Mia De Coene
- opvoedster van 58-63
|81.82.3.xxx
|2010-11-01 16:30:45
Ik (Mia De Coene - opvoedster) ben op zoek naar kinderen tussen 6-7 jaar van de meisjessectie die tussen 58-63 verbleven in Home Georges Theunis - Oostduinkerke. Ook alle anderen die me nog kennen mogen altijd reageren!
Hopend op vele reacties!
Mia De Coene
anoniem
|109.130.131.xxx
|2010-11-04 11:02:24
Ik verbleef daar in die periode als 7-jarige, en ben op zoek naar mijn monitrice. Heb je een mail-adres waarop ik je kan contacteren? Vriendelijk bedankt
Mia De Coene
- Anoniem
|81.82.3.xxx
|2010-11-08 10:39:02
Beste anoniem:
Je kan me bereiken op vercauteren_s@hotmail.com. Dit is het emailadres van mijn zoon. Hij kan me dan later in contact brengen.
Groetjes Mia
anita de moor
- mia coene opvoedster
|78.20.39.xxx
|2011-07-03 16:32:05
ik de moor anita ben ook in de kolonie geweest en ik zoek naar rais haar adres ken jij die ?altijd in de maanden juli en augustus vanaf 1965 tot ern met 1972
anita de moor
- mia de coene
|78.20.35.xxx
|2011-07-04 21:29:41
hallo ik ben ook op kolonie geweest daar ken jij nog adressen van monitrices die daar waren?
mijn naam is de moor anita mijn email is :biekenwolfken@hotmail.com
deconinck diane
|178.119.34.xxx
|2011-07-24 17:52:30
dag Mia wij zijn wel geen kinderen maar willen toch wel eens reageren op uw oproep
groetjes tot binnenkort Diane
De coene mia
|78.23.112.xxx
|2011-08-27 15:13:35
uit de commentaren lezen we dat een aantal kinderen het eten toen niet lustten. Jullie bordjes waren echter wel lekker leeggegeten.
Onder het waakzaam oog van monitrice Mia werd tot de laatste kruimel opgegeten. Jullie mogen zeker nog terugkomen om aan te sterken.
Kom eens af met de fiets...
Jo Vermeiren
- re: kim - georges theunis
|80.239.242.xxx
|2010-08-12 19:14:13
Hilde De Pestel schreef:
kan je eens je naam en adres doormailen, ik werkte daar nog in die periode, vlak voor het sloot
Dank u
Beste Hilde,
Ik zag dat jij in de home werkzaam was. Ik weet niet of het wel
die home is dat ik zoek.
Ik zat in zo'n kleine witte villa van een home uit
Oostduinkerke. Daar was o.a. een Patsy uit Gent opvoedster. De bazin (home
Oostduinkerke & opvang villa Koksijde) was een vrouw. Ken haar naam niet mer,
maar ze had een bril op (mss was dat wel enkel op te lezen en schrijven, dat
weet ik zo niet meer).
Ik zat er in 1985.
Laat maar iets
weten.
Vriendelijke groeten,
Jo Vermeiren
sandra w
- home Georges Theunis
|91.181.168.xxx
|2010-07-13 19:43:01
Hoi,
Heel wat jaren heb ik doorgebracht in de zomervakanties en ook langer in die kolonie.
Mijn eerste keer was toen ik een jaar of 5 was (1975) daarna elk jaar terug voor enkele maanden, de langste periode was 6maand, dit tot aan mijn 12 jaar (1982).
Ik denk met veel plezier terug aan die tijd, jaarlijks keek ik uit om terug te mogen gaan.
In de zomerperiode was er altijd wel wat te doen, duinspelletjes, gezelschapspelen, eens een uitstap ...
Wanneer september er was gingen we daar naar t'school vooral Mevr herdewijn (zo iets ) is mij lang bijgebleven zij gaf toen les in het vijfde en zesde leerjaar.
Aan heel wat opvoeders en opvoedsters heb ik goede en ook wel minder goede herinneringen (ik was ook niet altijd de gemakkelijkste) Vooral met Brigitte H. heb ik nog jarenlang contact gehad. Nog een aantal ken ik bij naam,Mevr Schoonhuydt, Marina, marianne, manu, hilde, bernadette,Chris,Greet B en nog een greet die later met Manu is getrouwd.
In mijn periode herinnerde ik mij dat er een Franse en Vlaamse kant was, er waren verschillende leefgroepen die gemengd waren j/m enkel de oudste leefgroepen waren de jongens en meisjes apart. Die leefgroepen hadden ook elk hun naam: Van de jongste leefgroep tot de oudste had je;
De konijntjes, de kapoentjes, zeepaardjes, zeemeeuwen dan de zonnebloemen (enkel meisjes) en de poema's enkel jongens).
We sliepen in grote zalen in wit metalen bedden, de lavabo in een grote rij waar erop commando de tanden gepoetst moesten worden, ook het douche gebeuren was in een zaal met een rij douches. Men moest dan je washandje en handdoek nemen die op nummer hing (ieder had een eigen nummer) en in je blootje voor de douche staan tot ze zeiden dat je erin mocht, ook het wassen gebeurde dan per commando, gezicht wassen, linker arm, rechterarm enz..
Ook het dagelijks bezoek aan het verpleegpost herinner ik mij nog goed,mooi in de rij voor een pleister of een pilletje de verpleegster van toen ik denk dat ze DeWolf heette was een zeer strenge die weinig geduld had met de kinderen. Aan die verpleegpost was er ook een ziekenzaal aan verbonden waar ik toen nog met waterpokken gelegen had.
Over het WC gebeuren wil ik ook wel wat kwijt. Men moest toen na het eten in twee lange rijen staan en de opvoedster stond dan aan het Toilet met een WC-rol in de hand, voor je binnen ging moest je zeggen of je naar de grote of kleine toilet moest dan kreeg je drie of vijf velletjes papier.
's middags was er verplichte rust, moesten dan een uurtje in bed liggen.'s avonds rond 9u gaan slapen en was er dan bewaking van de opvoeders, men mocht toen niet meer naar het WC en moest het muisstil zijn. Anders werd je gestraft en moest je in de gang staan of in het waskot bij de vuile was. Ooit hadden ze mij eens in het waskot vergeten,moest ik toen niet naar bed zijn gegaan stond ik er nu nog.
Soms was er een bezoekdag en mocht je een dag mee naar huis. Men kreeg dan zondagskledij, een bruine broek en een groene trui die verschrikkelijk stekte (winters) anders droegen we kledij van de kolonie zelf een katoenen kleedje in de zomer. Eigen kledij werd in een magazijn gebracht tot men weer naar huis kon.
Wanneer het Sinterklaas was kwam de Sint langs en was er feest. Iedereen kreeg dan een cadeautje en snoepgoed. Het snoepgoed mocht men houden de cadeaus waren voor de leefgroep wat ik als kind toen heel erg vond.
Ook mijn oudere broer (Bart) en jongere zussen (Murielle, Tinneke en Marieke zijn daar op kolonie geweest)
Jammer genoeg ken ik weinig kinderen nog bij naam die toen er ook waren. Zussen Brigitte en Tamara. Carine die na de kolonie in een pleeggezin terecht is gekomen en eens op een feest aldaar nog terug gezien heb.
Het was vooral een komen en gaan van kinderen, sommige bleven kort andere langer of zag je ze het jaar daarna terug.
Ik denk vooral met plezier terug aan die mooie tijd.
Hilde De Pestel
- manu
|194.78.135.xxx
|2010-08-09 16:01:03
het is Hilde die met Manu is gehuwd hoor!
ik geef het door aan de anderen.
sandra w
|91.181.241.xxx
|2010-08-10 20:47:25
Inderdaad Hilde, verkeerde naam.
Ik heb jou daar ook nog als opvoedster gekend. Mijn naam is voluit Sandra waeterschoot, misschien dat je mijn zussen beter kent hadden als familienaam Sigin.
Marleen Dewilde
- Die heerlijke vakantie's
|91.177.96.xxx
|2011-04-28 11:25:33
Hallo Ik ben vanaf mij drie jaar (1962tot mijn veertiende naar georges theunis geweest. Voornaamelijk de ganse zomervakantie maar ook nog tijdens de school,steeds een gans trimester.Ik heb nog bij juf. Herdewijn in de klas gezeten een hele lieve.
De slaapzalen waren enorm groot met in het midden kasten.Ik denk zelfs dat we met ongeveer150 kinderen sliepen,steed met je hoofd naar dekast gericht.
De walen en vlamingen waren inhet aller begin bij mij niet gescheiden de jongens lagen langs de ene kant van het gebouw en de meisjes langs de andere kant.Ee paar jaar later is dat veranderd de walen apart.
Toen sliepen de meisjes vlamse op de bovenste verdieping en de jongens op het eerst.De kleutertjes waren onder de duinen in pavilioenen.De wale hadden meer voorrechten ze mochten meer. één keer in de gans periode kwam en je ouders.
De verpleegster was een echte kneut,zeer onvriendelijk,spotte met bedplassersen had je een wonde dan nam ze haar ijzere staaf met een beetje watte en wreef ze dit er niet al te zacht over.
Ik heb well tijdens mijn periode weinig uitstappen gedaan.Er was op het eind van de grote vakantie wel kermis met een zakje frieten en kampvuur,dat was heel tof.
Veel namen ken ik niet meer maar in mijn laatste jaar zat er een tweeling bij mij Sandra en Barbara,dat waren goede vriendienetjes .
Ik vond het er leuk maar soms wahet er toch te streng zeker met de maaltijden.Luste of niet alles opeten wat er op je bord lag en dat was soms wenen voor heel wat kinderen.
Ik was daar samen met mijn twee zussen en twee broers,iedr heeft het anders beleeft.
Het zij blijvende herinneringen;Het is spijtig dat het afgebroken is dan hadden mijn kinderen het eens kunnen zien waar ik voor een groot deel mijn jeugd heb doorgebracht.
Foto's heb ik zelfs er niet van .
Ik lees over een tentoonsteling ,misschien weet jij waar ergens ,dan kan ik daar eens naartoe.
Ik denk met veel plezier terug aan die tijd
sandra
- tentoonstelling
|81.83.21.xxx
|2011-06-03 08:38:21
Er wordt een nieuwe tentoonstelling georganiseerd te Oostende dit gaat door van 18 juni tot 31 augustus in de venetiaanse gaanderijen op de zeedijk. Dagelijks open van 14-18u op donderdag van 14-20u
Bouts Alice
- Georges Theunis
|94.225.133.xxx
|2010-07-11 11:36:50
Ik ben van 1956 en ben het schooljaar 1962-1963 (denk ik)(het 2de studiejaar,van september tot december)in Georges Theunis Home geweest. Ik zou het bijzonder fijn vinden om de andere 'lotgenoten' terug te ontmoeten. Het was daar een vreselijke tijd en ik herinner me de 'verzorging'met zijn koude of hete douches, het nagelknippen tot bloedens toe, het op de buik slapen met de lakens en dekens over ons hoofd getrokken en wat ik vooral heel erg vond, was dat bij aankomst ALLES van jezelf afgenomen werd. Vooral mijn knuffel, die ik nooit meer terug gekregen heb en die door de week in de grote mand lag.(later werd mijn schoen - het enige dat me nog aan thuis bond- mijn knuffel!) Op woensdagnamiddag mochten we een speeltje uit de mand nemen. Ik zag dat andere kinderen met mijn knuffel aan het 'spelen' waren door de oogjes uit te trekken edm. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom ik daar naar toe moest en waarom ze zulke gefrustreerde opvoedsters hun gang lieten gaan. 's Nachts opstaan om te plassen was onmogelijk met de nodige straffen tot gevolg. Teveel en te onbegrijpelijk om op te noemen. Ik vind het spijtig dat ik de oproep van radio 2 niet gehoord heb, ik zou mijn verhaal zeker gedaan hebben. Evident dat er velen trauma's hebben opgelopen door die toestanden.Ik ga zeker naar de tentoonstelling en hoop daar nog lotgenoten te vinden.
stefanie
- home Georges Theunis
|109.130.132.xxx
|2010-07-23 20:19:43
Ik ben ook van 1956 en was er in 1963, van tijdens de vakantie tot december. Herinner me óók de douches: we werden overgoten met een kan water waarin een goedje dat rook naar "bruine zeep". Na het tanden poetsen moesten we gorgelen met Dettol, tot de bellen in onze ogen spatten; dan mochten we stoppen.
Toen we toekwamen werd inderdaad àlles afgenomen, niet alleen het snoep ("dat gaat verdeeld worden over àlle kindjes"), maar ook de foto van thuis ging in een hoge kast (niet meer gezien gedurende het ganse verblijf). Een postkaart naar huis werd vóór onze ogen verscheurd als daar opstond dat we triest waren. We moesten dan een andere schrijven met: "ik eet goed en slaap goed en het is hier fijn". Vreselijke tijd.
Jammer genoeg herinner ik me geen namen van kinderen meer. Onze monitrice was wel lief.
Alice Bouts
- Georges Theunis home
|94.225.130.xxx
|2010-07-23 22:48:50
Hallo Stefanie. Ik ben heel erg blij dat ik ook een lotgenootje terug gevonden heb van deze home. Ik herinner me niet meer echt wanneer ik er geweest ben- ben trouwens veel vergeten- en het is dus goed mogelijk dat we die periode daar samen gezeten hebben. Ik ga zondag een bezoekje brengen aan de tentoonstelling. Ik zou het heel erg fijn vinden contact met je te hebben en er - als jij het ook goed vindt) over te praten. Van waar ben je? Ik ben van Hasselt. Je kan me bereiken via mail alicebouts@telenet.be
Graag tot binnenkort :-))
alice
anita de moor
- lotgenoten
|84.193.145.xxx
|2010-07-24 20:16:40
ikzou je graag willen het een en het andere vragen over je verblijf in de kolonie neem je eens contact met mij,?
ik kijk er naar uit
groetjes anita
lea ooms
- Home St. Georges
|81.11.215.xxx
|2010-07-10 10:29:29
In mijn herinnering heette de kolonie "Home St. Georges" in Oostduinkerke. Ik had een longontsteking gehad en de dokter vond het beter dat ik in de zomervakantie (2maanden) naar een kolonie "tehuis" ging om aan te sterken. Ik was toen 10 jaar (denk ik)in 1964? Ik ging er heel blijgezind naar toe omdat ik een fijne vakantie verwachtte, aan zee, met vele andere kinderen, spelen .....
Ik vond het vreselijk.
Het was er heel streng. Ik herinner mij nog Juffrouw Goethals als één van de zachtere leidsters en van de kinderen Marie-Louise (de Hond???)en een meisje met rood haar en twee lange vlechten (Maria??) Ik heb nog twee foto's waar heel de groep op staat.
alice bouts
- home Georges Theunis
|94.225.58.xxx
|2010-07-26 09:29:24
Hallo Lea. Het is best mogelijk dat ik ook in die periode daar was. Ik zat in het tweede studiejaar en was 7 jaar. Graag zou ik een copie van de groepsfoto hebben. Is dat mogelijk? Ik ben gisteren naar de tentoonstelling geweest, maar ik merk op dat er blijkbaar een zeer groot verschil was tussen de vakantiekolonies van de CM enz, ten overstaan van het Kinderwelzijn. Ik het 'intekenboek' aan de uitgang van de tentoonstelling las ik het verhaal van iemand die in Koksijde (dacht ik) geweest was en dat was hetzelfde verhaal als het mijne). Ik hoop op een berichtje van jou? Groetjes
de moor anita
|213.119.49.xxx
|2010-08-06 15:58:10
hallo kun je die fotos eens naar mij doormailen op mijn emailadres :
biekenwolfken@hotmail.com
dank u groetjes anita
Véronique van Rossom
- Georges Theunis
|78.22.183.xxx
|2010-07-09 08:16:05
Ik ben 4 maal op kolonie geweest. 1 keer voor 3 maanden tijdens het schooljaar in 1966 na een longvliesontsteking en dan 3 keer in de grote vakanties. Ik was 12 jaar ( 1969) toen ik er voor de laatste keer ging. Ik heb er heel goede herinneringen aan. We kwamen aan met onze eigen kleren aan en kregen toen onmiddellijk een uniform. Per periode kregen wij bezoek van onze ouders.
Wij (de oudsten van de meisjesgroep) deden alle activiteiten samen met de jongensgroep. Ik vond het super leuk!
Ik herinner mij 1 meisje: Anita Bol.
Spijtig genoeg heb ik geen enkele foto maar ik zal zeker naar de tentoonstelling gaan.
Ik kan er nog heel veel over vertellen. Zo leuk vond ik het er! Véronique
de moor anita
|213.119.49.xxx
|2010-08-06 15:55:43
graag je adres of email te sturen naar :biekenwolfken @hotmail.com groetjes anita
mieke
|88.147.73.xxx
|2010-07-08 21:13:26
het moet in 1967-1968 geweest zijn.veel herinner ik me niet wel het binnenzwembad;we passeerden er voorbij naar een grote zaal.ik herken wel de foto's waar men ons in die winter pakken stopte,stekken dat die deden
ik denk dat ik 5 of 6jaar was,ik herinner mij dat we de tekst van het bord overschreven op een postkaart,en ik wilde er iets bijschrijven maar mocht niet.en de duinen met hun bunkers waar we ons in konden verstoppen,ik herinner me veel kinderen maar niet echt iemand
de herinneringen zullen wel nog ergens zitten mijn oudere zus en broer zijn er meerdere keren geweest
leuke herinneringen
Brigitte
|94.224.193.xxx
|2011-08-30 13:46:07
ja, dat zwembadje herinner ik me ook
ik denk dat het (in 1969?)Rais was die er met de beste bedoelingen eens te heet
water in liet lopen, niemand durfde iets zeggen, ook ik niet
maar toen vond ik het welletjes en sprong als enige op de rand van het bad
de monitrice vroeg wat mij bezielde, op heftige toon, en ik doorbrak mijn zwijgen van zolang en zei op dezelfde heftige toon: gij verbrandt ons!
zij op verbaasde toon: "hoe is het mogelijk dat niemand iets zegt, ik wist het niet", maar niemand had gedurfd he, persoonlijk vond ik de damp en de vuurrode voeten sprekend genoeg maar ik dacht hou je kiezen verder op elkaar
ik had te goed gezien wat er gebeurde met wie een te grote mond had
iemand die zich dit voorval herinnert?
sandra
- georges theunis
|213.119.207.xxx
|2010-05-25 10:50:00
Ik heb daar lang geweest een paar jaren achter elkaar.
De eerste 1 dat we naar daar moesten was ik ongeveer 8 jaar samen met mijn jongere broer.ik ben van 71.
Ik vondt het daar wel heel leuk.
ik heb nog eens mijn brieven en postkaarten boven gehaalt om te lezen.
Sommige ken ik nog met naam.
juffrouw schoonhuydt robin hilde chris.
en mijn vriendin die ik altijd schrijf was carine.
ik hoop dat ik ook wat meer te horen kreeg van die daar geweest zijn zou dat wel tof vinden.
groetjes sandra
kim
- georges theunis
|87.67.188.xxx
|2010-02-16 01:57:47
ik heb daar verbleven van oktober 1985 tot ongeveer september 1986, vlak voor het sloot, daarom ben ik direct in een pleeggezin geplaatst zonder dat er veel tijd en ontmoetingen vooraf aan te pas gekomen zijn
gelukkig was ik nog jong genoeg (ben van 85) om me dat allemaal niet meer te herinneren
maar toch zou ik graag willen weten hoe alles eraan toe ging
ik werd daar geplaatst samen met mijn zusje die een jaar ouder is dan mij
heeft iemand wat meer info
Hilde De Pestel
- kim - georges theunis
|194.78.135.xxx
|2010-08-09 15:57:52
kan je eens je naam en adres doormailen, ik werkte daar nog in die periode, vlak voor het sloot
Dank u
Jo Vermeiren
- Home
|80.239.242.xxx
|2010-08-12 19:08:43
Beste Hilde,
Ik zag dat jij in de home werkzaam was. Ik weet niet of het wel die home is dat ik zoek.
Ik zat in zo'n kleine witte villa van een home uit Oostduinkerke. Daar was o.a. een Patsy uit Gent opvoedster. De bazin (home Oostduinkerke & opvang villa Koksijde) was een vrouw. Ken haar naam niet mer, maar ze had een bril op (mss was dat wel enkel op te lezen en schrijven, dat weet ik zo niet meer).
Ik zat er in 1985.
Laat maar iets weten.
Vriendelijke groeten,
Jo Vermeiren
devrome
|192.168.1.xxx
|2012-01-08 00:10:01
Hilde was u die opvoedster met een opvallende Lada?
Viviane Beckers
- kolonie oostduinkerke
|81.11.207.xxx
|2009-09-20 19:30:29
Hallo,
Ik ben Viviane Beckers en ben 2 maanden in de kolonie in oostduinkerke geweest,ik denk in het jaar 68 maar ben niet zo zeker van het jaar
Namen herinner ik me niet meer,jammer hoor
Ik ben 53 jaar en zou graag in contact komen met vroegere "lotgenoten"
groetjes Viviane
de moor anita
- kolonie oostduinkerke
|213.119.49.xxx
|2010-08-06 15:52:04
graag je adres doorsturen naar bovenstaand emailadres
groetjes anita
Anoniem
|213.119.49.xxx
|2010-08-06 16:03:43
mijn email adres is biekenwolfken@hotmail.com
de moor anita
- verblijf in de kolonie oostduinkerke
|213.119.62.xxx
|2009-07-16 19:13:03
ik ben de moor anita en verbleef in de kolonie te oostduinkerke in dejaren 1965tot en met 1972 telkens in de maanden juli en augustus en ik ben op zoek naar meisjes en jongens die er ook toen waren in die periode en ook monitrices ik ben nog steeds in contact met een verpleegsteryvonne van herpe beter gekend als tante yvonne van bij de kleintjes
hopelijk vind ik nu enkele vrienden terug ik ken wel nog enkele namen zoals
VIVIANNE LEYSEELE
DAISY DE COEN
YVAN DE GREEF
JUFFR VERBANCK
JUFFR RAIS DOISE
HOPELIJK KOM IK HUN ADRES NU TE WETEN
GROETJES ANITA (50jaar)
brigitte
|94.224.193.xxx
|2011-08-29 09:34:45
dag Anita
Ik was er in die periode, waarschijnlijk in 1970. Maar ik ben 52 dus misschien zaten we niet samen. Nochtans meen ik wel jouw naam te herinneren. Ik zat toen bij de grootste meisjes, de slaapzaal was in twee verdeeld volgens wie wel of niet menstueerde. Ik herinner mij de kinderen van een bakker die er tien jaar elke vakantie kwamen. Enkele goede herinneringen maar ook veel slechte. Stoute kinderen werden met mercurochroom of jodium om de mond gesmeerd enz, je kaart naar huis werd verscheurd als je durfde klagen. Wel prettige gezelschapsspellekes, spelen aan zee enzovoorts. Rais was 1 van onze monitrices en ook de naam Verbanck zegt mij iets. Groetjes Brigitte
Brigitte
|94.224.193.xxx
|2011-08-30 10:21:13
Ik zie ondertussen dat jouw email van twee jaar geleden is, we zijn dus wel even oud. Waarschijnlijk zaten we inderdaad in dezelfde groep in 1969 of 1970. Ik meen jouw naam te herinneren en er zat ook ene Marian of Linda Devuyst in de groep dacht ik. Zij kreeg als enige van onze groep een mond beschilderd met iodium omdat ze een kaart naar huis had geschreven dat dit soms gebeurde en niet wilde zwijgen toen ze er miserie mee kreeg. Zie de getuigenis bij Home Eduard Pecher in St Idesbald
De mogelijkheid om commentaren te plaatsen werd stopgezet op 15/05/2012. Gelieve mededelingen te doen via de knop Contact bovenaan de pagina. Wij danken allen die ons langs deze weg informatie bezorgd hebben!
