Vakantiekolonies - Onze Lieve Vrouw der Witte Duinen

Onze Lieve Vrouw der Witte Duinen

Wenduine

Het kader staat hier al, enkel de foto ontbreekt ...

U kan ons hierbij helpen.

Indien u over foto's (scans) beschikt van deze
kolonie dan kan u deze opsturen naar Martine Vermandere.

Indien u niet over een scanner beschikt, dan doen wij
het werk voor u. U kan de foto's opsturen
met de post, wij scannen die en bezorgen u
de foto's terug.

Adres: Amsab-ISG, Bagattenstraat 174, 9000 GENT

Alvast bedankt!

Adres

Wenduine [gemeente in arrondissement Oostende - BE] rue Wancour

Bestaansperiode

[1918]-

Oprichter

Werk van de Berg Thabor

Logistieke organisatie

Kloosterzusters Sint-Vincentius a Paulo

Korte situering

Het Werk van de Berg Thabor (opgericht in 1918) en later de koepel Nationaal Werk der Katholieke Schoolkoloniën (gesticht in 1921), plaatsten aan zee jongens in Ster der Zee in Koksijde en meisjes in Onze Lieve Vrouw der Witte Duinen in Wenduine. Het Werk van de Berg Thabor richtte zich vooral op de kinderen van leden van de Landsbond der Christelijke Mutualiteiten die sinds 1926 het verblijf in een luchtkuur betaalde.

Meer info

Zeker in de jaren 1950 kwamen ook kinderen uit het kindertehuis van de zusters van Sint-Vincentius a Paulo in de Kiekenstraat in Gent tijdens de zomervakantie voor veertien dagen naar deze kolonie. Het waren meisjes van 16 à 17 jaar die in dit tehuis geplaatst waren door de procureur des konings en waarvan de ouders ontzet waren uit hun ouderlijke macht.

Zie voor andere kolonies van het NWKS:

Home Sint-Elisabeth in De Panne
Onze Lieve Vrouw van den Yzer in Knokke
Ster der Zee in Koksijde
Instituut Eymard Van Hinsbergh in Middelkerke
Institut Saint-Vincent Ferrier in Oostende

Bronnen

Dunes et Bruyères. Médecine sociale infantile. Education. Revue trimestrielle de l'œuvre Nationale des Colonies Scolaires Catholiques, 8(1939)3.

<top

Getuigenissen

Marie-Louise Bogaert

Audio

Video

<top

Plaats uw herinnering

Commentaar

Zoeken

Marleen Werrebroeck

|91.182.230.xxx |2010-09-01 12:02:40

Ik was ook maar 4 jaar oud toen ik hier voor 3 maanden naartoe werd gestuurd.
In de winter van 1960-1961, voor een gezondheidskuur. Ik had daarvoor een
longontsteking gehad en moest dus aansterken. Ik heb er veel heimwee gehad en
herinner me ook dat er veelal frans werd gesproken wat ik als vlaams kind niet
verstond. Alles was er ook heel streng. Er werd streng op toegekeken datik
mijn bord steeds leeg at, ook al lustte ik het niet. Ik herinner me nog dat
rond de periode van Sinterklaas we bang werden gemaakt als niet alles werd
opgegeten. Zwarte Piet zou de stoute kinderen dan in de zak steken. Ik ben er
ook veel ziek geweest en moest dan in de ziekenzaal liggen. Waarschijnlijk was
ik veel te jong voor zo'n avontuur. Ik houd er mijn vroegste
kinderherinneringen aan over en ze zijn niet bepaald vrolijk. Trauma's heb ik
er niet aan overgehouden en ik denk er nu op terug als "'t Zal wel voor mijn
welzijn geweest zijn'".

Raf Dufort - OLV der Witte Duinen

|83.134.177.xxx |2010-07-17 18:57:20

Ik was 5 jaar toen ik in 1963 voor 3 maanden op kolonie moest naar Wenduine. Een
luchtkuur zou mij, tenger baasje, goed doen. De naam OLV der Witte Duinen kan ik
mij nog moeilijk herinneren maar wij woonden toen in de buurt van de
Kiekenstraat in Gent. Daar was ook de 'weging' van Kinderwelzijn. De kans is
zeer groot dat ik in het OLV der Witte Duinen terecht kwam.
In de kolonie werd
Frans gesproken wat voor mij op die leeftijd verwarrend overkwam. Mijn moeder
was afkomstig van Duitsland en mijn vader was een West-Vlaming. Thuis was het al
een mengelmoes van Duits en Westvlaams en nu kwam er Frans bij. We kregen er
gelukkig al spelenderwijs wat Franse les.
Ik herinner mij ook dat je er moest
leren om je zo zelfstandig mogelijk te kleden en een strik te maken met jouw
schoenveters. Verder zie ik nog tafels met stapels boterhammen met stroop en
kommen met melk(koffie). Bij mooi weer speelden we buiten en soms was er een
wandeling.
Na de middag was er inderdaad een verplichte platte rust waarbij ik
mij niet van de herinnering kan ontdoen dat er elke dag een koortsthermometer in
de poep werd geduwd. Het moest er stil zijn en een strenge 'ma soeur' in
volledig ornaat, inclusief een 'kap met vleugels', deed af en toe de ronde.

Mijn ouders zijn in die drie maanden dat ik er verbleef maar één keer op
bezoek geweest. Mijn ouders hadden geen wagen en het was toen een hele
onderneming om van Gent naar 'de zee' te sporen. De toenmalige zusters wilden
trouwens de bezoeken beperken omdat dit altijd een oneindig verdriet bij het
afscheid veroorzaakt.
Daar ik nog niet kon lezen of schrijven werden er geen
kaartjes of brieven gestuurd.
Met gemengde gevoelens denk ik soms nog aan die
drie maanden terug. Ik heb er geen trauma's aan overgehouden maar echt leuk was
het ook niet.
Of ik er zwaarder en gezonder uit terug kwam weet ik niet maar
toch alleszins met een blos op de wangen.

Ceriez Anne Marie - OLV der blanke duinen

|83.101.72.xxx |2010-07-10 19:58:43

ja zo werd de kolonie destijds genoemd toen wij 3 zussen uit een gezin van 6
kinderen daar jaarlijks een maand verbleven (periode 1961/1965)
mijn ouders
waren zelfstandigen en door het vele werk in de vakantie moest er opvang voor
ons gevonden worden
wij hadden het 'voorrecht'! dat mijn vader via zijn
beroepsbezigheid de zusters kende en wij zodoende daar naartoe werden gevoerd en
terug opgehaald
de andere kinderen kwamen daar immers in groep
naartoe
anderzijds moesten wij daar voor 1 maand blijven en ik kan u zeggen dat
er veel traantjes bij te pas zijn gekomen

ik mag niet zeggen dat wij/ik daar
een trauma aan over hebben gehouden maar wij keken er zeker ook niet naar uit om
1 maand van huis weg te zijn zonder bezoek!(behalve het laatste jaar)
daar werd
frans gesproken (wat wij niet kenden) maar toch wel wat van hebben
opgestoken
de leeftijdsgroepen waren onderverdeeld in namen van vogels: les
pinsons, les hirondelles, les mouettes en misschien nog andere...
veel
herinneringen heb ik niet meer: we hadden daar een groot speelterrein, we gingen
dagelijks wandelen, mochten 1 of 2maal tijdens ons verblijf eens in de zee in
een door koorden afgebakende zone in ons onderbroekje en een zuster zwaaide daar
de plak
later bij de groteren heb ik ook eens mogen meedoen aan een
georganiseerd strandspel
daar wij een dubbele periode 'moesten' blijven heb ik
ook geleerd hoe correct een bed op te maken (moest gebeuren bij de wissel)wij
moesten immers helpen om alle bedden te verschonen
wie ziek was moest naar de
'infirmerie'

daar was ook een kerkje en wij gingen dan ook naar de mis als ik
mij goed herinner ook in het frans
nu heel veel jaren later kan ik het mij niet
laten om als we in die buurt zijn daar nog eens langs te gaan
ik dacht nog een
prentbriefkaart met het gebouw erop te hebben, maar heb het niet terug gevonden;
vraag het eens na bij mijn zussen
ik heb wel nog kaartjes die wij schreven van
daaruit en ook kaartjes welke wij ontvingen

ik vind uw initiatief zeer
boeiend en ga zeker naar de tentoonstelling kijken
het intrigeerd mij hoe
anderen 'de kolonie' hebben ervaren
veel succes

De mogelijkheid om commentaren te plaatsen werd stopgezet op 15/05/2012. Gelieve mededelingen te doen via de knop Contact bovenaan de pagina. Wij danken allen die ons langs deze weg informatie bezorgd hebben!

< Vorige		Volgende >

[ terug ]

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."