Vakantiekolonies - Ster der Zee

Ster der Zee

Adres

Koksijde [gemeente in arrondissement Veurne - BE]: Koninklijke Baan 160 (Prof. Blanchardlaan 2)

Bestaansperiode

1921-1990

Oprichter

Zusters Dominicanessen

Logistieke organisatie

Werk van de Berg Thabor i.s.m. zusters Dominicanessen
Nationaal Werk der Katholieke Schoolkoloniën i.s.m. zusters Dominicanessen
Zusters Dominicanessen

Wat het nu is

Afgebroken. Alleen de kapel bleef staan en wordt als expositieruimte gebruikt.

Korte situering

Vanaf 1919 konden zwakke kinderen terecht in het tehuis Étoile de la Mer, toen nog een houten barak. Leerlingen van de School der Koningin in De Panne, onder leiding van zusters Dominicanessen uit Portugal, ontfermden zich over hen. In 1921 kochten vier zusters Dominicanessen uit Lubbeek de barak om er het kindertehuis Ster der Zee op te richten in het kader van het Werk van de Berg Thabor. Deze organisatie was opgericht in 1918 met als doel pretuberculeuze kinderen te laten aansterken tijdens een verblijf aan zee. Het was een initiatief van Joseph Arthur Mari Vetsuypens, een priester uit Sint-Jans-Molenbeek, en een aantal adellijke dames. De pachthoeven van het Werk van de Berg Thabor zorgden voor de aanvoer van de verse producten. De organisatie richtte zich vooral op de kinderen van leden van de Landsbond der Christelijke Mutualiteiten (LCM), die sinds 1926 het verblijf in een luchtkuur betaalde. Ook via de in 1921 opgerichte vzw Nationaal Werk der Katholieke Schoolkoloniën (NWKS) stuurde de LCM kinderen naar Ster der Zee. Het NWKS was in 1921 opgericht onder de bescherming van kardinaal Mercier en van het grootste deel van de Belgische adel. Vanaf 1952 ontving de Vereniging der Religieuzen Dominicanessen in Lubbeek geen subsidiëring meer via de intermediair NWKS, maar kreeg ze directe subsidiëring van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn.
Er konden in de naoorlogse periode tot 800 kinderen terecht.

Meer info

Tijdens het interbellum werd er geleidelijk aan bijgebouwd. Er kwamen slaapzalen, speelzalen, refters en klassen. De houten barak deed een tijd lang dienst als kapel, tot men die in 1928 verving door een bakstenen kapel in neoromaanse stijl. Oorspronkelijk liet men enkel jongens toe. Vanaf 1952 was het kindertehuis gemengd. Vanaf 1963 organiseerde de Ster der Zee ook zeeklassen. Na een hevige brand in 1970 moest men de lokalen vernieuwen. De inhuldiging van de vernieuwde lokalen had plaats in 1973. Vanaf de jaren 1980 tot 1990 functioneerde Ster der Zee als kinderopvangcentrum met beperktere capaciteit.
Op 4 juli 1990 werd de vzw Ster der Zee ontbonden en moest het complex plaatsruimen voor de Koksijde Promenade, een gigantisch appartementsgebouw in villastijl. De redenen tot sluiting zijn wellicht te zoeken in een voortdurend lage bezetting en in de onmogelijkheid deze enorme infrastructuur te onderhouden. De kapel werd door het gemeentebestuur gered en wordt tegenwoordig als expositieruimte gebruikt.

Zie voor andere kolonies van het NWKS:
Repos Sint-Elisabeth (De Panne)
Onze Lieve Vrouw van den Yzer (Knokke)
Instituut Eymard Van Hinsbergh (Middelkerke)
Institut Saint-Vincent Ferrier (Oostende)
Onze Lieve Vrouw der Witte Duinen (Wenduine)

Extra

Jeanne Deckers, beter bekend als Sœur Sourire, werkte als begeleidster in Ster der Zee. Tijdens een vakantiekolonie in de zomer van 1959, maakte de 26-jarige Jeanne kennis met de toen 15-jarige Annie Pécher, haar latere vriendin.

Literatuur

S. HERREGODTS, Van preventieve luchtkuur tot actieve vrijetijdsbesteding. De organisatie van kinder- en jongerenvakanties binnen de Landsbond der Christelijke Mutualiteiten (1947-1980), K.U.Leuven, licentiaatsverhandeling, 1997.

S. WILLEMS, Koksijde: een bewogen architectuurgeschiedenis. Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Koksijde: Gemeente Koksijde, 2006.

Bronnen

Archief Kind en Gezin, Doos 6.3.2.2, Erkende kinderopvangcentra, bewijsstukken voor uitrustingstoelagen, inspectieverslag 12 juli 1946.

KADOC-K.U.Leuven, KYB 1916, Dunes et Bruyères. Médecine sociale infantile. Education. Revue trimestrielle de l'Œuvre Nationale des Colonies Scolaires Catholiques, 1932-[1940].

De Volksmacht, 23/10/1954, p. 3.

Het Nieuwsblad, 26/03/2005.

De Morgen, 28/07/1990.

<top

Getuigenis 1

Ik was 5 jaar en vaak ziek, chronische bronchitis. En in 1966 was de oplossing simpel. Veel ziek? Een beetje frisse zeelucht zou het probleem wel oplossen. Dus vertrok ik naar Ster der Zee in Koksijde om aan te sterken. Daar gekomen, werden wij verwelkomd door een vriendelijke non. Als kind denk je dan: 'Het zal hier wel meevallen.' Maar toen mijn ouders de deur uit waren, verdween de gelegenheidsglimlach als sneeuw voor de zon. Ik werd gedropt bij een zure opvoedster, die verantwoordelijk was voor een te grote groep kinderen. Ik kan mij niet herinneren of ze me ooit bij mijn naam genoemd heeft of überhaupt mijn naam wel kende. In de kolonie hield je op te bestaan als persoon. Je was een deeltje uit de groep. Een klein visje in een grote school. Ik herinner mij de wasbeurten: alle kinderen op een lange rij aanschuiven om gewassen te worden in de douche. We sliepen in een grote slaapzaal. En een opvoedster hield de wacht. Elke avond was het hetzelfde ritueel. Kinderen praatten, de opvoedster werd het beu, ze ging rond met een grote lat en we kregen allemaal een tik van de lat ... Pas daarna werd het stil. Het eten was ook zo'n gezellige bedoening. Je bord moest leeg - je kon toch niet magerder teruggaan dan je gekomen was? Ik herinner mij nog een keer dat we stoofvlees te eten kregen. Ik was ziek die dag en had echt geen honger. Maar met die flauwekul konden ze echt geen rekening houden. Dat bord moest leeg. Ik propte alles dan maar naar binnen. Op mijn bord lag echter nog een groot laurierblad. Ik begon erop te kauwen en werkte het naar binnen. Gevolg: ik moest overgeven en kreeg er duchtig van langs. Hoe durfde ik: aan tafel overgeven. Ze dachten dat ik het met opzet deed. Soms kregen we les in een klasje. De lerares was de enige in heel de kolonie die de kinderen persoonlijke aandacht gaf. Het waren echt lichtpuntjes in mijn verblijf. Veel speelgoed was er ook niet. (Dat zal wel niet hygienisch zijn geweest, of zo?) We speelden soms in een grote lege zaal. Aan de muur hing een groot schoolbord. Maar krijt was er niet te vinden. Op een dag hadden we er iets op gevonden. Met speeksel tekenden we op het bord. En natuurlijk was er een flinke donderpreek voor die vieze kinderen. Op de bezoekdag kwamen mijn ouders langs. Mijn moeder vond dat ik er slecht uit zag. De dag nadien belde ze naar de kolonie om te vragen of ik kon nagekeken worden door de dokter. De zuster vond dat ze overdreef, maar na lang aandringen, kreeg mijn moeder haar zin. Dus de dag nadien schoven we met heel de groep aan bij de langsgekomen dokter. Het was mijn laatste dag op de kolonie. Met een zware longontsteking werd ik naar het ziekenhuis van Veurne gebracht. Ik vond het nog niet eens zo erg, want een ander kindje dat naar het ziekenhuis was gebracht, mocht daarna naar huis. Na verschillende injecties met cortisone en een verblijf in het ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis. De nonnen zijn me nog komen bezoeken in het ziekenhuis en vroegen of ik nog terugkwam, maar ik heb ze vriendelijk bedankt. Het is allemaal lang geleden, maar ik gruwel nog steeds van laurierblaadjes of ze moeten veilig fijn vermorzeld zijn tot poeder.

Hilde De Mesmaeker, Mortsel, 28 april 2008.

Getuigenis 2

Naar aanleiding van het programma De Prehistorie op zondagmorgen(12 maart 2017) van Guy Depré hoorde ik dat De instelling Ster der zee afgebrand was in 1970.Mijn naam is Nicole,momenteel ben ik 72 jaar en het is dus een hele tijd geleden dat ik er nog iets van hoorde.Uit nieuwsgierigheid en ook omdat ik er gedurende vier jaar ,tijdens de zomervakantie monitrice was,ben ik even gaan opzoeken wat er van de instelling geworden was.Ik ben dan op een aantal commentaren gestoten van mensen,die er een deel van hun jeugd hebben doorgebracht,commentaren die mij echt niet verwonderden.Het was allesbehalve een instelling om blij en onbekommerd een tijd van je leven door te brengen. Net zoals de kinderen die nu volwassen zijn , heb ik,als monitrice dezelfde negatieve opmerkingen in verband met onvriendelijkheid,schijnheiligheid ,slechte voeding enz.van de zusters dominicanessen meegemaakt die het instituut leidden .In plaats van gedurende de dag met de kinderen bezig te zijn werden wij verplicht te helpen bij was en plas.Wij moesten o.a; schortjes in stijfselwater stoppen en nadien als ze droog waren moesten wij ze strijken.Geef toe ,dat is toch niet het werk van een monitrice.Wij sliepen ook in de grote slaapzalen,wel in een aparte couchette.Wij waren ook beknot in onze vrije tijd en moesten zelfs meehelpen bij het schoonmaken van de kapel elke week en dat in de twee vrije uurtjes per dag die ons toegemeten waren.
Voor het loon moesten we ook niet doen want we kregen slechts 1000 Belgische franken uitbetaald voor een ganse maand hard labeur.Daarenboven waren de zusters helemaal niet in orde met de wetgeving.Je mocht pas monitrice zijn als je 16 jaar was.Ik persoonlijk ben gestart toen ik 14 jaar was.Ons werd opgedragen ,als er controle was ,dat we moesten zeggen dat we 16 waren.
Ook het eten was miserabel.Wat de kindjes als vieruurtje meekregen tijdens de wandeling naar de duinen was haast niet te eten:droge boterhammen met een veeg margarine ertussen en twee fruitsnoepjes als dessert.De monitrices kregen uiteraard hetzelfde voedsel voorgeschoteld en eerlijk gezegd het was niet te eten.
Gelukkig was de mentaliteit onder de monitrices goed en maakten we er het beste van.De kinderen daarentegen waren echt te beklagen.Er moest inderdaad veel getroost worden wanneer de ouders na een bezoekje huiswaarts keerden en wat zij hun kinderen als snoepjes gegeven hadden werd afgenomen en ze zagen het nooit meer terug.
Ook de monitrices moesten op het matje komen als zogezegd iets „ verkeerd „ gelopen was en dan moest je maar zorgen dat je jezelf kon verdedigen.
Een keer heb ik ook kennis gemaakt met de ziekenboeg,met een groot woord de infirmerie.Ik had toen een zware angina.Ik kon toen best begrijpen waarom de kleintjes zoveel weenden.
Kortom,ware het niet dat wij ,als monitrice ,er het beste van maakten onder mekaar,ik zou het nadien niemand meer aangeraden hebben om daar te solliciteren.

Nicole

Audio

Video

<top

Plaats uw herinnering

Commentaar

Zoeken

De Buf Ronny - ster der zee

|178.119.150.xxx |2012-05-14 12:17:52

Mijn Naam Is Ronny De Buf
Na het lezen van wat commentaar over de ervaring in
de kolonie ster der zee ben ik echt verbaasd over de slechte ervaringen dat
sommige mensen daar hebben beleefd ik kan zeggen ik heb er mijn gehele jeugd
door gebracht vanaf mijn 3 tot mijn 13de jaar en waar of niet ik heb er veel
vrienden gekend zoals de gezusters en broers Scholleard Luc. Rudy Willy Erna En
Lutgarde zelfs mijn zussen en broers waren daar. Ik zelf Dus Ronny Mijn Broers
Eddy Rudy Albert Mijn Zussen Ingrid Maria Carine heb er mijn eerste en plechtige
communie gedaan veel straf heb ik gekregen weet ik mijn eigen schuld moest alle
dagen misdienaar spelen met luc schollaerd die was mijn beste vriend veel
kattenkwaad uitgespookt was zelfs de held van mijn leeftijdgenoten kortom ik heb
me rotgeamuseerd in koksijde.Stop met klagen want waar zouden de kinderen moeten
gaan als deze kolonie niet had moeten bestaan wan de meeste kinderen kwamen uit
verscheurde families .wij waren ook maar sukkelaars maar heb er toch een fijne
kindertijd meegemaakt groetjes De Buf Ronny

Marina Senecaut - re: eten

|77.165.52.xxx |2012-01-13 09:46:45

Marina Senecaut]Ik ben er ook geweest en ik denk zelfs ook in 1965 1967 mijn
naam Marina Senecaut en me zus Daniëlla het vieste eten vond ik het ergste de
karnemelk en het gemalen vlees tussen de middag ...echt gelukkig was ik daar
niet heb ook nooit begrepen waarom als je niet kon slapen je naast je bed op je
knieën moest zitten tot je moe was... heb toen ook vaak in de ziekenboeg
afdeling gelegen ...later heb ik ook nooit mijn kinderen op school kolonie
vakantie of zo gedaan .Dat is zo een beetje mij verhaal
Wie weet hebben we daar
in de zelfde tijd gezetten je mag me mailen als dat zo is hoor ...Ben ook op
facebook onder de naam Marina Senecaut

Karine Tuerlinckx

|192.168.1.xxx |2011-12-17 16:45:23

In 1971, ik was toen 6, heb ik er 2 maanden gezeten . Voor ik in Koksijde zat
was ik vaak ziek en heb ik veel in het ziekenhuis verbleven.
Ik heb allerlei
herinneringen, goede en minder goede:
Dat ik er graag gezeten heb kan ik niet
zeggen hihi, maar geholpen heeft het in ieder geval.
- Ik weet nog dat we
geruite schortjes hadden. Er staat me nog iets voor dat er verschillende kleuren
waren.
- Wat ik me ook nog herinner is een grote slaapzaal en idd er was iemand
met een lat die je sloeg. Ik weet nog dat ik een klap op de hand kreeg omdat er
gepraat werd in de zaal.
- Ik weet ook nog dat mijn grootmoeder op bezoek kwam
en een zak appels meehad omdat ik dat zo graag at.....1 appel heb ik gegeten de
moment zelf. Waar de rest naartoe was???
- We zaten geregeld in een klaslokaal.
Hier herinner me nog dat ik een keertje aan de franstalige klas het uur moest
gaan vragen en dit "kleurentil" werd haha.
- Er was ook een monitrice
die af en toe zo'n grote muis of fopspeen meebracht om te snoepen.

Wel leuk om
hier zo eens de herinneringen van anderen te lezen.

Groetjes,
Karine

kaat - school De Rozenkrans Oostduinkerke 69-71

|178.119.147.xxx |2011-11-20 23:51:44

Lelijke scheit nonnen van de Rozenkrans slaap voor eeuwig in de vuurhemel
door christus en Satan de duivel amen

decreton Kaat - De Rozenkrans

|178.119.147.xxx |2011-10-07 22:23:58

De vele Kinderen in deRozenkrans Oostduinkerke pisten in hun bed ,smorgens
koud of mooi weer pislakens op je hoofd buiten op je knien en dan koude
douche soms scheten de kinderen daar ook in hun bed de non gaf dan een
lavement met een peer in ons gad spuiten is het spreek woord

fabienne van de voorde - rozenkrans

|81.165.157.xxx |2011-08-28 22:25:07

1allo, heb in de jaren 1969 1970 ook in de rozenkrans gezeten in oost-duinkerke,
was amper 6jaar en heb daar me eerste communie gedaan. nu zit ik met veel vragen
zie niet anders dan negatieve dingen in me dromen, zoals dat meisje dat zogezegt
van de trap gevallen is en gestorven is aan haar verwondingen en wat ik ook nog
weet dat een hele goeie lerares in een brand omgekomen is. weet ook nog van in
bed ..... als je hand uit bed lag dat je van de latte kreeg !!!!!!! wie weet
daar nog iets van???? je kunt me altijd helpen om iets te laten weten via mijn
e-mail . thanks!!!!!!!!!!!!!!!!

decreton Kaat

|178.119.147.xxx |2011-10-07 22:27:27

Je kan me bellen of sms sturen 0476.39.50.52. best na 19u30 savonds.

André Libin - Ster der Zee

|91.181.181.xxx |2011-07-14 11:00:37

Daar mijn ouders allebei zelfstandigen waren, werden mijn oudere zuster en
ikzelf naar Ster der Zee gestuurd. Ik herinner me nog de lange traject met de
tram vanuit Mariakerke (Oostende).
Dit moet omstreeks 1955 geweest zijn.Toen we
uiteindelijk daar aankwamen was het precies alsof de hemel instortte.Mijn zuster
die drie jaar ouder was werd van mij gescheiden,en toen weende ik alsof ik
alleen op de wereld achter bleef.
De strenge nonnen met hun kappen, de
tweetalige weesgegroetjes, de slaapzalen met (denk ik) een vijftigtal kinderen
hadden toch een negatieve indruk achter gelaten. We verbleven daar drie maanden
tot einde september.
Alleen die laatste maand begon ik me toch al een beetje
aantepassen, mede door de lessen die we kregen (het was het begin van het
schooljaar). Ook moesten we een zangrijmpje van buiten leren die toch wel
plezant was. En ik herinner me nog levendig de woorden:

"Hier is de
theepot van steen is zijn buik links staat de oor en rechts staat de tuit, als
het water kookt dan zegt hij pssssjt,schenk maar in en drinkt maar
uit..."
Intussen moest je dan de nodige gebaren uitbeelden van de
theepot.
Toen het verblijf afgelopen was,was het een verademing om eindelijk
weer thuis te zijn en de nare belevenissen achter je te laten.

Versluys Willy - Zomerverblijf

|91.86.47.xxx |2011-06-26 20:11:25

Het juiste jaar dat ik in Ster der zee verbleven heb , weet ik niet meer . Ik
dacht 1953 of 1954 . Het was in elk geval het jaar dat de fameuze " Spaanse
" (?) griep heerste . Daardoor verbleef ik er ipv enkel in juli en augustus
ook nog in september. Waarom ik er moest verblijven was voor mij toen
onbegrijpelijk . Ik woonde toen in Bredene , dus was het niet wegens
gezondheidsproblemen . Vermoedelijk om thuis niet in de weg te kopen :-(. Voor
zover ik me herinner vond ik het helemmaal niet leuk . Ik ruik nog de geur van
het opgewarmde asfalt bij onze wandelingen door de duinen. Ik heb er wel mijn
eerste grote liefde ontmoet, een blond meisje en een naam spookt me nog altijd
door het hoofd : " Arlette Morel " (?). Als " grote mensen "
hebben wij elkaar eens op de mond gekust:-).Jaren nadien heb ik gepoogd haar
terug te vinden in de regio Oostende het is me nooit gelukt. Misschien nu ?. Ik
herinner me ook dat ik verliefd (?) was op een monitrice . Ze had lang los ros
haar en was altijd begaan met me, net of ze mijn heimwee naar mijn vriendjes in
mijn gemeente aanvoelde en me wilde troosten. Bezoek kreeg ik eens om de 3 weken
van mijn vader en grootvader. Dat was telkens een feest en daarna een grote
ontgoocheling toen ze me verweesd achterlieten . Ik neem het hen niet kwalijk .
Ze zullen wel hun redenen gehad hebben om mij en mijn jongere broer op "
vakantieschool" te sturen.
Mijn kinderen heb ik dit echter nooit willen
aandoen.

luc van dijk - angsten

|62.235.165.xxx |2011-06-21 21:31:33

ik ben luc heb ook verbleven in deze hel
ik werd er veel geslagen ,snachts met
mijn haar uit bed getrokken en van grond gehouden aan mijn haar vast door zo een
dikke kwade oppas ja ik sliep al toen en er moet lawaai op de slaapzaal geweest
zijn toen maar dit vind ik geen reden om een slapend kind te mishandelen,er was
toen wel een lieve verpleegster die me die nacht heeft horen huilen van de pijn
,ze heeft ook ervoor gezorgd dat ik misdienaar mocht zijn dan was ik enkele tijd
verlost in die evendurende goede momenten de pastoor was heel vriendelijk
daar,dikwijls werd ik ook met de regel op de vingers geslagendoor de non die mij
les gaf,en de monitrisse heeft me zelfs een paar keer met mijn hoofd tegen de
muur geslagen.en kwamen de ouders langs mochten we niks vertellen of we kregen
meer slaag de angst werd ons bepaling voor het verdere leven ,jaren heb ik da
zelfs tegen mijn ouders verzwegen nu pas op mijn 45 heb ik mijn weduwe moeder
alles verteld
die schrok enorm.
ook had ik een kameraad daar een zekere
michelle die kreeg ook veel te verduren en ging soms lopen vant internaat.maar
eens teruggevonden zag ik hem een paar dagen niet meer hopelijk maakt hij het nu
goed
ik heb er chronische angst en paniekanvallen en chronische
hyperventilatie aan over gehouden
goed da dit gevang gesloten is
ben
eigenlijk onbewust eens gaan kijken naar ster der zee uit intresse of dit nog
bestond en ben op deze site terecht gekomen en ik schrok dat er nog zoveel
gedupeerde mensen zijn die deze ellende hebben doorstaan

Mylene Bovy - Vakantiekolonie

|178.51.135.xxx |2011-06-10 23:38:54

Beste,
Ik vind het zeer raar geconfronteerd te worden met deze site. Mijn
verblijf in de Ster Der Zee situeert zich in de periode tussen 1970 en 1975. De
grote slaapzalen met koude ijzeren bedden, het gezamenlijk wassen aan de lavabo;
de karnemelkpap in de te diepe borden die ik absoluut zeer vies vond! Maar
opeten moesten we doen. Ik herinner mij ook nog het pellen van kippenboutjes met
een non waar de restjes vlees en vet voor de poezen dienden.
Ik zat bij de
Waalse kindjes, ook in de klas. Het leek er leuker bij hen.
Blijkbaar moeten
daar ook foto's genomen zijn want ik ben mezelf op de kaft van het boek "We
zijn goed aangekomen!" gevonden. Een boek over vakantiekolonies aan de kust.
Het was zeer vreemd om mezelf op die kaft tegen te komen. Is er iemand die weet
of er nog foto's of ander beeldmateriaal beschikbaar is uit die periode? Als
iemand iets meer heeft kan je mij verwittigen via mijn e mail adres:
mylene.bovy@gmail.com
Ik zou het heel erg waarderen, want verder heb ik geen
foto's van voor mijn twaalfde.
Het ga jullie lezers goed!
Mylene Bovy

Decreton Kaat - Kolonie en de rozenkrans Oostduinkerke

|178.119.147.xxx |2011-06-28 09:53:38

Ik ben ook op kolonie geweest maar niet aan zee het was in St Maria
-Lierde aan een groot bos,het was er streng door de nonen net als de
Rozenkrans school in Oostduinkerke ik weet dat je daar ook op school
bent geweest,in de zelfde leefgroep bij Zr.Thoma mss weet jij dat al na
die lange tijd niet meer.mocht u me willen contact nemen bel me op
0476.39.50.52. best in de dal uren na 17u00 savonds gegroet
K.Decreton

Vliegen Linda - Verblijf in Ster der Zee van 1954 - 1958

|213.246.230.xxx |2011-04-25 08:36:05

Ik was amper 2 jaar en mijn zus 4 jaar toen mijn vader ons in 1954 in de Ster
der Zee plaatste. Mijn ouders waren gescheiden en hij had het hoederecht. Gezien
hij militair was in Koksijde en niet op ons kon letten werden we in de Ster der
Zee geplaatst. Ikzelf heb bijna geen herinneringen. De weinige herinneringen
zijn waarschijnlijk van het einde van mijn verblijf van mijn 5 à 6 jaar. Dus
eigenlijk weinig of niets.
Ik herinner me de weinige bezoeken van mijn mama.
Dat ik nachten lang lag te wenen tot de andere kinderen om de nonnen riepen
omdat ze door mijn gehuil niet konden slapen. De nonnen maakten zich telkens
boos en dan verstopte ik mijn gezicht onder de lakens en beef heel stilletjes
verder huilen en om mijn mama roepen. Ook het snoep dat ze me afpakten en waar
ik om huilde omdat ik die van mijn mama gekregen had en die wilde koesteren. De
slaapzalen vond ik allesbehalve gezellig. het wassen met koud water, het eten
vond ik ook helemaal niet goed. Wanneer ik bezoek kreeg van mijn mama, herinner
ik mij dat we in een grote donkere zaal kwamen en een paar uurtjes bij haar
mochten blijven tot de nonnen ons kwamen terughalen. Ik weet nog dat ik krijste
en tierde om bij haar te mogen blijven maar ze waren heel kordaat en sleurden
mij mee. Ik herinner me niet ooit een knuffel gehad te hebben gedurende deze 4
jaren, misschien wel, ik hoop het alvast maar er is me toch niets bijgebleven.
Ik heb nu zelf 3 kleinkinderen en hou niet op ze te knuffelen. Ik wil dat ze
zich geliefd voelen want dat heb ik nooit gevoeld.
Ik zou graag willen weten of
er iemand in die periode daar ook aanwezig was en zich soms meer van die periode
herinnert. Ik ken zelfs de namen van de nonnen niet meer. Hoeveel kinderen
verbleven er rond die periode voor meerder jaren. Foto's van deze periode heb ik
ook niet. Ik heb wel een foto gevonden van de Ster der Zee hoe het vroeger was.
Maar toch zou ik meer willen te weten komen. Sinds enkele jaren laat me dat niet
meer los. Ik ben naar de tentoonstelling geweest eergisteren en ben ontgoocheld
omdat ik daar ook niets meer te weten gekomen ben. Ik zit met zoveel vragen en
zal er waarschijnlijk mee blijven zitten.
Mocht er toch iemand iets meer weten
ben ik altijd bereid te luisteren.
Linda Vliegen
Viooltjesstraat 2
8670
Koksijde
Tel 0496572101

Mony - Langverblijf in Ster Der Zee - Koksijde

|178.118.11.xxx |2011-04-08 07:39:46

Wat een kortverblijf moest worden in de vakantiekolonie: "Ster Der Zee te
Koksijde", samen met de meeste van men broers en zussen, werden voor ons
uiteindelijk bijna 8 onafgebroken jaren verblijf aldaar. Dacht van 1967(68) tot
en met 1975.

Een kortverhaal kan ik er niet van maken, zoveel herinneringen,
mooie maar ook heel wat minder mooie voor eeuwig gegrift in men geheugen. Maar
ik wil jullie wel enkele anekdotes neerpennen.

De grote rumoerige eetzalen, de
aardappelpuree die ik er zo heerlijk vond net als de appelmoes zonder brokken.
De heerlijke platte kaas maar de sinaasappelconfituur verfoeide ik dan weer.

De
verplichte siësta's na het middagmaal in de gezamelijke slaapzalen, waarbij
lieveheersbeestjes me vergezelden in een luciferdoosje om de voor mij verloren
tijd te doden. Wat heb ik een kattenkwaad uitgehaald in de eeuwigdurende
nachtelijke uren... De straffen nam ik erbij als oa. de schoenen van de
kinderen poetsen tot in de vroege uurtjes.

De gezamelijke wasruimtes waarbij je
je lavabo moest delen met meerdere kinderen net als het baden, met daarbij de
vele koude douches.... zal wel hierdoor zijn dat ik helemaal niet van koud water
hou.

Hier zie je hoe de ochtenden verliepen, naar mijn gevoel was dit in alle
kolonies ongeveer op dezelfde manier (deze video is niet van Ster Der Zee) :D
;) : http://www.youtube.com/watch?v=4VxWqeZJLgI&feature =related

Hetzelfde
uniform dat we droegen tot ondergoed en kousen toe, de ziekenboeg waar ik me zo
eenzaam en verloren voelde... De meerdere kerkdiensten per week... Wat ik daar
uitspookte zal ik hier maar niet neerschrijven. Maar ik voel men billen nog
gloeien van de haarborstel met pinnekes die er op neerkletste in dat ene
kamertje...

De wandelingen naar de duinen bij de molen of het strand waar we
tot onze enkels in zee mochten. Men moest me meerdere malen zoeken, ik dwaalde
steeds af, de vlinders achterna in de duinen of schelpjes rapen aan het strand,
ooit dwaalde ik af tot in De Panne. De vieruurtjes toen, steeds hetzelfde, een
dubbele droge boterham met een beker lauw water, ettelijke malen heb ik hem in
het zand gestopt.

"De brand" waar ik bijna in achterbleef... een
onoplettendheid van één van de begeleiders, maar gelukkig was er die ene
brandweerman die me uit bed oppikte. 5j was ik toen ongeveer (1970).

Het
uitkijken aan het ijzeren hekken of er nu eindelijk iemand je kwam opzoeken. Die
keer dat men vader er kwam en ons mocht meenemen naar het strand (voor enkele
uren), hoe hij ons toonde hoe je rauwe mosselen at... de weinige herinneringen
die ik van hem heb.
De steeds veranderen kinderen net als de monie's het was er
een komen en gaan van...

Maar wij, men zussen, broers en ik verbleven er
constant. Zelfs werden we gescheiden van elkaar, jongens en meisjes apart en dan
ook nog volgens leeftijd. Wanneer de zomers overvol waren vlogen we aan de kant
van de Walloniërs, op die leeftijd kon ik goed weg met de Franse taal...

Die
jaren, tussen gesloten muren ... Maar op de één of andere manier had ik het
gevoel dat "De Nonnen" ons wel graag zagen... Maar nooit hebben ze het
gemis van men ouders kunnen opvullen tot op vandaag...

Gr. Motje_C

vertriest steve - ster der zee

|81.82.121.xxx |2011-02-12 12:23:34

hoi
zoals ik overal lees moeten dat voor de jaren 80 heel erg geweest zijn in
mijn tijd niet er was er aangenaam en de meeste nonnekes wasern weg da waren
opvoeders en opvoetsters toen
de rakker en de vinken tof ze ehehe tot ik daar
mijn ongeval gekregen heb onder de schommel op de speelkoer van de jongens er na
ben ik er nooit meer geweest jammer genoeg

christine

|109.130.117.xxx |2011-02-11 17:19:22

Hallo
ik heb er even gewerkt in 1986. Ik heb voor mijn vertrek nog wat knikkers
aan de jongens gegeven want ze hadden echt niet veel.

Eddy Jonckheere - ster der zee

|194.78.207.xxx |2011-02-10 12:06:18

Ik was daar ook, zijnde enkel tijdens de twee maanden vakantie van 1969.
Daar ik
intussen gewoon was om in een ander internaat (met nonnen) te zitten tijdens het
schooljaar viel de discipline nogal mee (vond ik).De leidsters vielen mee, ik
kan me 2 groepen herinneren, de zeemeeuwen en de zonnebloemen. Ikzelf zat bij de
zonnebloemen. Eten was Yoghurt en platte kaas (ik mag geen zure zuivel).
Veel
naar de duinen en strand geweest, toch geamuseerd. Het volgende jaar moest ik
naar Berlaar tijdens de vakantie en dit was een veeeeeel slechtere ervaring.

Marina Senecaut - Ster der zee

|77.165.52.xxx |2012-01-12 12:01:07

hoi hoi ik zelf heb daar ook een paar keer met de school vakantie daar
geweest...Maar ik weet nu niet meer of het 66 67 was of nog later ben ik effen
kwijt maar omdat ik bij u lees 69 wie weet ?Wij me zus en ik waren er tijdens de
school vakantie ook waren we telkens de twee eerste weken van het nieuwe
schooljaar daar ...Meer weet ik er ook niet meer van

Bulteel B - re: ster der zee

|212.123.8.xxx |2010-12-02 15:30:04

Bulteel B schreef:

Ik was er ook in het jaar 62 Voor de zomermaanden samen met mijn
broer en zuster. 3 jaren zaten we er elke zomer.

Mijn broertje werd
onmiddellijk weggetrokken van bij ons ,want jongens en meisjes hoorden niet
bij samen.

Deze week had ik het, nog over met mijn moedertje van 84
. Had ze dat geweten ,dat wij daar zo ongelukkig waren. Dan hadden we daar
zeker niet lang gezeten.Maar ja zij hadden toen ook net een huisje
gekocht en moeder wilde een centje bij verdienen.
Heb zeker geen wrok
tegen mijn lieve ouders.

Dat was nu eens de slechste periode die ik
mij kan herinneren als kind.

Die nonnen met hun grote witte kappen IK
zie ze nog steeds voor mij.

Ik griezel er nog steeds van,ik heb
geen enkel goede ervaring,ik herinner mij niet veel goeds of dat we
een paar uurtjes toevertrouwd werden aan leidsters (de nonnen moesten
gaan bidden zeker) en dat we toen op het strand speelden of in de
duinen ,en voor ons vier uurtje kregen we tartines avec du confituur.Dat at
ik smakkelijk op.Want je was niet zeker wat je voor avondmaal kon
krijgen S'avonds moesten we ons dan wassen aan de lavabo's ik zie nog de
witte steentjes en van die ouderwetse lavabo's met dat kraantje er
op;Ik weet niet meer of het met warm of koud water was.

,alleen de
slechte dingen herinner ik mij beter.IK weet ook dat er veel kinderen
wegliepen.

als ze konden stampten ze gewoon het geloof in je... ,bidden,
bidden en nog eens bidden .Afschuwelijk dat als kindje van 6 jaar te
moeten ervaren en nu nog 50 jaar later steeds herinneren ,3 x daags naar
die mis ,

je moest ook niet ver lopen hé ,de kerk was juist naast
de kolonie .Je moest zelfs niet buiten lopen.

Bidden voor het eten ,
bidden na het eten en bidden voor je naar bed moest .

Of wilde de
hoofdzuster dat we allemaal nonnen en paters werden,

ik denk zelfs dat
we moeder overste of Mère Supérieure moesten zeggen ; en als we
ook maar iets verkeerd deden of zegden ,vlogen we naar Mère
Supérieure
ik kan je verzekeren dat je schrik had ,je stond dan in
de gang te wachten ,met z'on groot mariabeeld. t'was precies dat ze
recht in je ogen keek.

Ik weet ook nog dat we in grote zalen van 50
sliepen ,dat er iemand de wacht hield,en dat onze handjes boven de
dekens moesten houden,anders sloegen ze met de pantoffels,Wat dachten die
toen wel van een meisje van 6 jaar ,wat we daar onder de
dekens uitspookten?

De zondag werden we gekamd of beter gezegt
ontluisd,we stonden in lange reien op de koer.één voor één werden
onluisd.Daarna mochten we onze mooieste klederen van thuis aan hebben.
Of was iedereen het zelfde gekleed ik herinner mij het niet meer.

Van
het eten herinner ik niet zoveel meer ,of juist dat ik macaroni met
bruine suiker kreeg.En dat luste ik echt niet en nog altijd niet .

Op
het einde van de zomer werden de walen en vlamingen te
samen gestoken.Dat is dan ook het enige plus puntje dat ik er Frans
geleerd heb. En Dat ik nu redelijk goed Frans versta.

De kaartjes dat we
naar huis schreven werden gecontroleerd ,van de nonnetjes

De
zondagmiddag kwamen de ouders op bezoek;en als ze weer wegwaren huilde
ik dagenlang.
Gelukkig begonnen mijn ouders in te zien dat we daar
niet gelukkig waren.
We zijn er dan ook nooit meer naar toe gegaan.

Ik
heb ergens op de zolder wel nog een foto liggen denk ik van de grote
slaapzaal ,maar ik ben niet zeker meer.

Zijn er nog mensen die foto's
bezitten van de kolonie ster der zee.

deroo rita - ster de zee

|81.164.109.xxx |2010-11-22 17:36:42

hallo,
ik ben daar ook geweest in het jaar dat ik 12 jaar was juni jullie
augustus 1972
en amai ik weet dat nog altijd smorgens altijd platte kaas met
boterhammen en de rest ging een beetje maar wanneer mijn ouders kwam bezoeken
wilde ook mee maar mocht niet ,en op een dag weggelopen niet ver ,dat ik er
van gekregen ze met een kleine borsteke op mijn vingers dat deed pijn ze ik
weetnog dat van de grote non was. en mijn kinderen hebben niet mogen gaan naar
daar ze, ben blij dat afgebrouken is .ik hoop dat er nog mensen zijn die die
tijd ook daar zat gelijk ik

Marleen Adriaensen - ster der zee 1934

|94.225.26.xxx |2010-09-17 21:20:55

Hallo,
Mijn vader is ook in de Ster Der Zee verbleven in 1934. Hij zal toen
zo'n 5 jaar oud geweest zijn.
Zijn er nog mensen van dat jaar (of in de buurt)
die foto's hebben, herinneringen, of die eventueel via mail in contact willen
komen ?

borret dirk - ster der zee

|84.193.98.xxx |2010-09-06 20:54:36

ik was 5 jaar, van oostende opweg met de tram,ik denk nog veel aan die
periode
ook al was ik nog zo klein,het was een zonnige dag,net een famillie
uitstapje,mijn moeder vertelde dat ik zoveel weende toen ze mij daar
achterlieten,elke keer opnieuw die weinige zondagen dat ze langskwamen,sindsdien
heb ik bindingsangst,kan me moeilijk aan iemand hechten.

je sliep er in grote
zalen met de handen boven de lakens ,wassen met ijskoud water,mijn speelgoed dat
mijn ouders soms meebrachten werd afgenomen,groot was hun verbazing toen ze dat
vernamen
kheb er niet zo een goede herrinneringen aan gehad,dagen werden
weken,weken werden maanden
eenzaam,en je afvragen waarom ben ik hier?Wat heb ik
mijn ouders misdaan,blijkbaar was de reden de aankoop van een woning,er was geen
opvang voor mij en zo konden mijn ouders samen gaan werken ,ze hebben nu hun
spijt uitgedrukt,maar erover praten gaat echt niet ,het is voorbij en het
verleden moet je kunnen een plaatsje geven,ben blij dat ik dat hier kan delen
met mensen die misschien ooit mijn vrienden waren ook al was ik nog zo jong,geef
mij maar een ster aan de hemel

Herman Luyckx - ik was daar ook, helaas

|78.20.56.xxx |2010-08-28 17:15:33

Ik zat in het zesde studiejaar, mijn broertje in het vijfde. Hoe oud ben je dan?
Ik 11 en hij 10 jaar.
We waren er van begin mei tot eind juli 1962, dus het was
maar gedeeltelijk een "vakantie"verblijf. In mei en juni kregen we in de
week les in een klaslokaaltje.
Toen we arriveerden werd het snoep dat we van
onze ouders hadden meegekegen afgenomen. "Dat verdelen we als dessert bij
het middageten," klonk het. We hebben die chocolade en die koeken nooit
teruggezien. Als er al eens dessert was, bestond dat uit een verschrompeld
appeltje.
Ik heb echt te doen met die jongen die er met zijn zusje werd
gedropt: er was dag in dag uit een complete scheiding tussen jongens en meisjes
- het leken wel twee apparte... concentratiekampen (hoewel ik op de website lees
dat Etoile de la Mer 'gemengd' was vanaf 1952). Ik had gelukkig mijn broer. Hij
was een speelvogel die nooit las, maar in de kolonie heeft hij de smaak van
spannende lectuur te pakken gekregen omdat ik een paar Winnetoupockets van Karl
May (de bekende Prismareeks) bij had. We lazen die 's middags op de slaapzaal
tijdens de 'platte rust' stiekem onder de lakens, met een zaklamp, terwijl de
toezichtsters (ik herinner me gelukkig een paar vriendelijke juffrouwen) zich
met hun eigen zaken bezighielden in hun eigen chambrettes.
Het werd pas een
beetje draaglijk in de vakantiemaand juli, toen het gedaan was met de ellendige
klasuren en we al eens naar het strand of de duinen wandelden.
Mijn broer en ik
lieten zich niet opdelen in de 'kampen' die zich aftekenden tussen de Walen en
de Vlamingen (op communauteir vlak was het jonge volkje wel gemengd). Ofwel
speelden we onder elkaar, mijn broer en ik, als Winnetou en Old Shatterhand,
ofwel hingen we wat rond bij de Walen die - in onze ogen - stukken slimmer waren
dan onze taalgenoten.
Maar wat duurden die drie maanden lang (ik herinner me
slechts één bezoek van onze ouders, en het klopt dat de brieven en kaartjes
die we naar huis schreven door de nonnen werden nagelezen). En wat was het eten
slecht...
Voor de rest - want dit verhaal moet niet te lang worden - sluit ik
mij volmondig aan bij alle negatieve getuigenissen die hierboven te lezen zijn.
Ik weet zeker dat mijn broertje het nog erger vond dan ik, want hij had er
vooraf heel veel leuks van verwacht. Persoonlijk was ik een pak pessimistischer
vertrokken. Dus ik had het bedenkelijke genoegen om gelijk te krijgen.

Wat
mij achteraf het meest ergerde was dat ik op die manier (de schuld van onze
huisdokter) mijn lagere school in treurige omstandigheden heb afgesloten. Ik was
in mijn dorp altijd bij de eersten van de klas, maar in dat rotschooltje van
Kokzijde behaalde ik nauwelijks 65%. Compleet gedemotiveerd. En
doodongelukkig.
Gelukkig bestaat dat soort 'gezondeluchtkolonies' niet meer.

Jo Claeys - Verblijf in 1964 in Ster der Zee

|87.65.82.xxx |2010-08-13 17:52:49

Ik heb minder slechte herinneringen aan mijn verblijf. Ik heb er in 1964, op
9-jarige leeftijd samen met mijn één jaar oudere broer, de 2 volle
zomermaanden verbleven. Ik ervaarde het een beetje als een kamp, maar dan niet
met vrienden zoals in de jeugdbeweging, maar met vreemden. We maakten er toch
vrienden. Niet voor het leven, maar op 't moment zelf konden we toch opschieten
met mekaar. Of ik er op het moment zelf heimwee had of problemen met de moni's,
ik kan 't me niet herinneren. Zo erg zal 't dan wel niet geweest.
Ik had vooraf
al ervaring met een chirokamp in 1963 en ik verbleef daarvoor al enkele weken in
Zon en Zee te Westende(dan met 2 broers).
Waarom wij er verbleven weet ik niet
meer, zeker niet om gezondheidsredenen. Wij waren thuis met 5 broers en een
zesde kind op komst. Wellicht was het een welgekomen rustpauze voor onze ouders.

Johan Potums

|213.219.155.xxx |2010-08-13 14:37:08

Ik merk dat de verhalen hier nogal standaard zijn, net zoals het mijne: een
verschrikkelijke, traumatiserende ervaring die nog jarenlang sporen nalaat. Zelf
ben ik nog maar 33, in vergelijking met sommige van jullie piepjong, maar zijn
we wel verbonden in de ervaring. Het valt me inderdaad moeilijk een goeie dag te
herinneren.

Vyncke Anne Marie - Verblijf in Ster der Zee - Koksijde

|78.21.146.xxx |2010-08-13 13:32:43

Ik moet net vijf jaar geworden zijn, toen ik, in het voorjaar van 1954 voor een
periode van 3 maanden, naar zee gestuurd werd om een beetje gezonde lucht en
eetlust te krijgen. Als jongste van 9 kinderen was dat een echte beproeving, om
daar, zo'n lange periode te moeten vertoeven, met een sporadisch bezoekje van
ouders of van één van de zussen.
Thuis noemde iedereen me 'Mieke'.Ik voelde
me daar helemaal verlaten tussen vreemde, onvriendelijke nonnen, die me kort en
streng aanspraken in het Frans, met 'Anne Marie'. Nog nooit gehoord! Ik
herinner me niet veel meer over schoolgaan, maar wel weet ik dat niemand me daar
aansprak in het Nederlands; dus leefde ik zowat op een eiland, bang en schuw!De
grote wasbeurten vonden plaats in griezelige donkere plaatsen, misschien wel
kelders, waar ik waarschijnlijk natter werd van mijn traantjes dan van het
badwater. Van de eetzaal herinner ik mij nog zeer goed de lange tafels met
banken erbij, waar de groene soep je voorgeschoteld werd, die tegen alle zin in,
moest uitgelepeld worden. Vreselijk. Ik herinner me dat ik verscheidene keren,
onmiddellijk moest braken, achter de bank, tegen een paal in de zaal en daarbij
flink berispt werd en tot overmaat van ramp, ook nog een bord eten moest
verorberen.
In de speelzaal kon je dan toch soms wat rustiger worden, tot je
daar, zonder enige aanleiding, geroepen werd om mee te komen bij de dokter die
je dan een zeer pijnlijke prik in de rug gaf.In de slaapzaal beleefde ik ook
alle angsten die een kleuterje kan beleven.Het gebeurde dat 's morgens mijn bed
nat was en dan werd dit luidop verkondigd: mijn dag aan zee was alweer om zeep!
Nooit ben ik sindsdien weergekeerd naar de Belgische kust, nooit meer groene
soep gegeten; ik was trouwens bij mijn thuiskomst verlicht ipv bijgekomen,
máár ik kon het weesgegroet in het Frans!!!

Bayet Nicole - l'étoile de la mer

|85.201.115.xxx |2010-08-12 21:17:58

Bonjour, je suis passée par la en 1957 et 1958 avec ma soeur qui avait des
problèmes de santé et qui ne voulait pas y aller seule, j'en garde un tres
mauvais souvenir, j'avais 7 ans et la 1ère chose que les soeurs ont fait, ça a
été de me séparer de ma soeur, elles étaient tres séveres, j'y ai pleuré
tres souvent et nous sommes restées les 2 fois pendant 3 mois !!! avec une
seule visite des parents, on pouvait écrire mais nos lettres étaient lues et
gare si on disait "du mal", nos lettres étaient déchirées devant tout
le monde, j'en suis encore malade et je n'oublierai jamais non plus la séance
des piqures dans le dos sans aucune explication ni préparation, et dire que
chez moi, on disait que j'avais de la chance d'aller à la mer . J'avais plus de
40 ans quand je suis retournée à la mer et aujourd'hui à 60 ans quand je vais
à la côte, j'y pense encore.
Y-a-t il d'autre wallons qui y sont allés?

Janes Antonissen - Ster der Zee Koksijde

|91.182.74.xxx |2010-08-08 15:33:20

Toen ik 7 was (1961) heb ik hier 3 maand gezeten om een zgn luchtkuur te doen,
wegens veel oorontstekingen. In die 3 maand 1 keer bezoek gehad van m'n ouders,
en nooit naar huis geweest. Doodziek geweest van heimwee. Ik vond het een
verschrikking - al moet ik me er ook wel geamuseerd hebben. Maar het blijft
traumatisch..
Heb er wel m'n eerste woordjes Frans geleerd (we sliepen met
Vlamingen en Walen doormekaar op de zaal en ook de refter was gemengd).
Ik
mocht in de wekelijkse brief aan huis geen negatieve commentaar geven van de
zusters, dus m'n ouders beseften niet hoe zwaar het me viel.
Nadien ben ik nog
4 jaar na mekaar in de zomervakantie een maand op kolonie geweest in Knokke, met
broer en zus : geen van ons vond dat leuk...

Carina - ster der zee

|91.181.100.xxx |2010-07-29 18:47:44

Ik was 7 jaar( het jaar 1967) toen ik erheen werd gestuurd,mijn mama was zwaar
ziek na de dood van mijn papa.Moest erheen om aan te sterken werd er gezegd
Heb
er 2 maand verbleven,heb er géén goede herinneringen aan over gehouden,zoals
de verplichte middagrust,ge moest eens denken van uw ogen open te doen ,je werd
er geslagen met de platte kant van een haarborstel op uw hand.Ben er toen erg
ziek geworden en werd er verpleegd in de ziekenafdeling,het was er erg zielig en
eenzaam,je mocht er de kamer niet uitkomen,heb er in totaal 6 weken verbleven
tussen de nonnekes.Heb er wel een trauma aan over gehouden.Mijn kinderen heb ik
daarom nooit op vakantiekolonie gestuurd.Ben ook blij dat het verdwenen is.

Herman Schoeters - Ster der Zee

|91.182.154.xxx |2010-07-18 11:46:21

Ik herinner mij nog dat er op zondagavond altijd yoghurt was met sandwiches en
dat ik dat niet lustte.
Ik heb in mijn verder leven dan ook een afkeer gekregen
van zuivelproducten, vooral kaas lust ik niet...

Ik was in de kolonie tussen
1965 en 1967.

Marina Senecaut - eten

|77.165.52.xxx |2012-01-12 12:13:51

Ik ben er ook geweest en ik denk zelfs ook in 1965 1967 mijn naam Marina en me
zus was Daniëlla het vieste eten vond ik de karnemelk en het gemalen vlees
tussen de middag ...echt gelukkig was ik daar niet heb toen ook vaak in de
verzorging's afdeling gelegen ...later heb ik ook nooit mijn kinderen op
schoolvakantie of ze moesten het zelf willen en als ze belde dat ze het niet
naar hun zin hadden stond ik daar binnen de min.bij wijze van spreken .
Wie weet
hebben we daar in de zelfde tijd gezetten je mag me mailen als dat zo is hoor
...Ben ook op facebook onder de naam Marina Senecaut Ghewy

Johan Potums - Ster der zee

|91.182.154.xxx |2010-07-17 15:33:50

Er was ook een goede non hoor. Ik herinner me haar naam niet meer, maar ik weet
nog goed dat er één non echt leuk was. De monitrices die ik me herinner waren
geen toonbeelden van kinderliefde. Ik heb er 3 maanden gezeten (het einde van
het eerste studiejaar, in 1983 denk ik). Er waren wel goede tijden, maar
inderdaad, individualisme bestond er niet.

Ik herinner me dat ik voor school
een schort aan moest. Het was alleszins een heel andere wereld...

de leenheir steve - ster der zee

|81.165.225.xxx |2010-06-24 11:02:43

goedendag ik heb daar ook verbleven en het was er niet zo plezant
weet nog goed
dat ik er voor het eerst aankwam die grote bruine poorten en wie kwam daar
opendoen .... de nonnekes e
heb daar echt goed wat slaag gekregen en mijn enige
vriend toen was ik weet het nog goed noèl ook een beruchte jongen die niets
goed kon doen
ben er twee dagen opgesloten geweest in de kelder en dat zonder
eten
heb slaag gekregen met een zomerse sloef
en als ik dat dierf zeggen
tegen mijn ouders dan kreeg ik er nog meer slaag
echt ni te doen!!!
in de
voormiddag kreeg je les da was het enige goed er aan zolang je maaar niet bij
die nonnen waren
en 's morgens vroeg opstaan voor de mis te dienen man man man
wa was da jong en daarvoor bokes met kaas en melk of koffie jakkes!!!en als we
mochten spelen dan deden we aan knikkeren of anders iets met schelpen of zo
ben
nu 30 jaar geworden en nu met dit te zien krijg ik nog kriebels mijn periode was
juist voor het ging sluiten ongeveerik dat was rond 1988 of zo iets
kent er
nog iemand zoiets van in die tijd of er ook heeft gezeten die periode
ale dan
alvast bedankt en ben blij dat dat gesloten is!!!!!!!!!!!!
steve de
leenheir
sint damiaanstraat 185/5
2160 wommelgem

soete rita - Ster der Zee

|217.136.150.xxx |2010-06-21 20:20:20

In 1970 was ik monitrice in deze instelling.Het was een van de mooiste tijden
van mijn leven.Niet alleen met de kinderen van ster der zee,maar ook met de vele
zeeklassen die er op bezoek kwamen.Het zou aangenaam zijn om mijn collegas uit
deze tijd eens terug te horen en samen vele herrinneringen op te halen.

emma - papa

|91.182.170.xxx |2010-08-27 14:02:18

Hallo,
Mijn papa is daar ook geweest met zijn klas en hij vondt het daar heel
leuk!

Sabina - Ster der Zee

|78.22.104.xxx |2011-06-23 06:29:41

Hey Rita,

Waarschijnlijk was jij toen mijn monitrice niet daar ik in de zomer
van 1971 daar verbleven heb. toch zou ik eventueel wat herinneringen willen
ophalen.
Man,man wat een belevenis ginder...

Hopelijk tot
hoors,

Sabina.Schockaert@telenet.be

De mogelijkheid om commentaren te plaatsen werd stopgezet op 15/05/2012. Gelieve mededelingen te doen via de knop Contact bovenaan de pagina. Wij danken allen die ons langs deze weg informatie bezorgd hebben!

< Vorige		Volgende >

[ terug ]

Meer info

Extra

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."